Op zoek naar het echte Zeeuwse meisje #7 Beauty Expert
Middelburg – Vierentwintig jaar jong. Een mijlpaal vindt ze zelf. Oooh, wat voel ik mezelf oud als ze dat zegt. Chantal is kapster, visagiste. Studeerde in Amsterdam, maar woont nog steeds in onze hoofdstad. En ze wil niet anders. “Helemaal uit Zeeland?” vroegen haar mede-studenten toen ze begon aan haar studie in Amsterdam. Een wereldreis. Een uithoek waar niets gebeurt.
Ze heeft nog nooit buiten Zeeland gewoond, maar als je een make-up opleiding volgt, beland je op een gegeven moment toch in de randstad. “Zeeuwse meiden staan hun mannetje wel,” valt ze met de deur in huis. Toen ze veertien jaar jong was, wilde ze met vriendinnen naar JoJo in Zoutelande. “Dan ga je maar fietsen, maar wel met een groep!” besloten haar ouders. Daar lulde je niet over, je ging gewoon. Voor Chantal was het heel normaal om te werken. Al vanaf het moment dat ze mocht werken, verdiende ze haar eigen geld in de horeca.
Al van kleins af aan wilde ze kapster worden. Maar toen ze eenmaal kapster was, miste ze toch nog iets. Een stuk creativiteit, eigenheid. Een stuk jezelf onmisbaar maken. Ze besloot dat haar en make-up een perfecte combinatie was. Precies wat ze zocht!
Bij Mieke Petiet in Middelburg deed ze de vakopleiding en werd ze uitgekozen voor de Gruppo Select (de masterclass van Mieke Petiet). De opleiding die ze vervolgens in Amsterdam volgde, is een hele brede. Ze moest naast visagie ook outfits ontwerpen. En laat ze nu net al haar creativiteit hierin kwijt kunnen.
Als make-up artist staat ze aan het begin van haar carrière. Een carrière die haar best wel eens buiten Zeeland zou kunnen brengen. “Maar,” zegt ze, “als ik dan kinderen zou krijgen, kom ik gelijk weer terug naar Zeeland. Dit is de plek waar ik mijn kinderen zou willen laten opgroeien.”
De binnenstad van Middelburg is haar inspiratie. En als ik haar vraag naar haar lievelingsplekjes in Zeeland noemt ze dan ook de bewuste binnenstad. Met de meest idyllische straatjes waar ze graag doorheen struint. “Maar aan het strand bij Vrouwenpolder kom ik ook heel erg graag!”
Als ze in Amsterdam zou wonen, zou ze juist dat strand heel erg missen. “Bloemendaal aan Zee, hoe mooi ook, is echt geen Zeeuwse kust.”
Het draait dan niet perse om de rust, want die vind je in jezelf, maar echt om het strand en de zee. Het geluid van de golven die je in vervoering kunnen brengen. Het warme zand aan je voeten, dat als een warme deken voelt.
“Qua stijl en qua kleding ben je niet echt een Zeeuws meisje?” Woorden die ik zelf nog niet zo lang geleden ook te horen kreeg. Wat is dat toch? Waarom is het beeld dat een aantal mensen heeft van Zeeland niet langer realistisch? En is dit beeld ooit realistisch geweest?
De Zeeuwse meiden zijn niet “ons Zeeuwen bin zuunig,” brengen hun middagen niet door zittend op een hekje in klederdracht.
Chantal moet er ook om lachen. “Weet je, ik ben wel meer gesloten dan mijn mede-studenten. Maar of dat iets Zeeuws is? Ik hoef niet zo op de voorgrond te staan. Ben reuze content met een plekje op de achtergrond. Ik ben wellicht iets minder dramatisch en emotioneel. Niet zo all over the place, maar inderdaad met mijn voeten in de klei. En ik ben echt niet bang voor vieze voeten!
Laat mij mijn ding maar doen, dan komt het vanzelf goed!”
Het interview met Chantal was fijn! Ze is inderdaad heel rustig, op de achtergrond. Maar zeker geen doetje. Ik vind haar echt. Authentiek. Dat zijn de twee woorden die mij te binnen schieten als ik terug denk aan ons gesprek! Onder al het make-up en de haarlak (en dan bedoel ik in haar vak!) schuilt een vrouw die precies weet wat ze wil, hoe ze het wil en ook hoe ze dat gaat bereiken! Zonder -zoals ze zelf al zegt- angst om even met haar voeten in de modder te staan.
