Curly Sue in de weer met een steiltang!

Het proces van “meisje-meisje” zijn (althans gebrek aan..) is in volle gang (lees HIER mijn vorige blog, mocht je niet weten waar ik het over heb).
Mijn lijf lijkt te zijn overgenomen door iemand die interesse heeft in verzorgingsproducten, wimpertang en maskertjes. En het resultaat is leuk!
Althans dat was het gister. 
Want ik ben momenteel de trotse bezitter van een steiltang (en nog meer van die producten die je in je haar moet smeren, voordat je 230 graden loslaat op krullen). 
Tekst: Rachelle Verhage

I KNOW
Ik weet dat het proces waar ik in zit dieper gaat en dat mijn overtuiging(en) dat ik niet voor de volle 100% voor mezelf wil zorgen (zit momenteel op 70%) ook op een ander niveau aangepakt mag worden. Maar deze ervaring wil ik zeker even met jullie delen. Te leuk!
CURLY SUE
Al vanaf mijn geboorte heb ik een oncontroleerbare bos krullen. Eerst was ik trouwens blond (ECHT) en later werd ik donker(der). Krullen hebben is een lastig iets. Het moet gewassen, gekneed, in de wax/olie, en dan duurt het een eeuwigheid voordat het droog is. Tegen de tijd dat ik 18 was, had ik het verzorgen van mijn haardos redelijk onder de knie, want mijn moeder was nogal van het uitkammen en strak in een staart op mijn hoofd planten.

Waarschuwing: ik kan NIET normaal op de foto, dus dat scheve mondje? That’s me!

TANG
Dus besloot ik gister, misschien is het leuk mijn haar eens te straighten! En ben ik nu de trotse bezitter van een steiltang. Nieuwsgierig naar hoe ik eruit zou zien zonder mijn krullen.
Stap 1: Smurrie in mijn haar doen. Dat kon ik!
Stap 2: Warm de steiltang op. Stekker. Stopcontact. Je kent het waarschijnlijk.
Stap 3: Pluk voor pluk je haar straighten.

ROOK?
Hier en daar kwam er wat rook vanaf (schrik je toch wel even van hoor) en hoorde ik een soort gesis (normaal??). Maar na 3x met de tang langs mijn krullen waren ze weg. Ietwat pluizig weg, maar weg.
De eerste plukken zie je nog niet zoveel, maar op een gegeven moment riep dochter Vie: “Maaaam, wat doe je?”
“Mama krijgt steil haar.”
“Waarom?”
“Ja, lieve schat. Eigenlijk omdat mama dat gewoon leuk vindt.”
“Oh. Okay.”

LEUK!!!
En toen was mijn haar steil. En heel eerlijk? Ik vond (en vind) het GEWELDIG!
Moest echt een paar keer goed naar mezelf kijken (en voelen aan mijn haar). Ben ik dat?
Ben ik die vrouw met eyeliner, foundation en dat haar?
Ja, dat ben ik!
Ik ben het die stapje voor stapje zichzelf gaat accepteren PRECIES zoals ze is.
Ik ben het die lekker aan het experimenteren is met ALLES en meer.
En ik ben het die vanuit die openheid blogs erover schrijft en iedereen meeneemt gedurende deze reis!
Ik ben het. IK.