Zeeuws meisje: 5 dingen die niemand je vertelt over 40+ zijn!

Eind vorig jaar werd ik veertig jaar OUD en ondanks dat dit gepaard ging met een boel tranen, een groot feest en veel piekerdingen kon ik het na een aantal weken toch redelijk accepteren. Ik ben 40 jaar en schaam mezelf daar niet (meer) voor.
Wat ik wel merk de afgelopen maanden is dat 40 jaar zijn niet zomaar iets is! Het is een cruciale leeftijd. Althans dat is het voor mij (het is tenslotte ook mijn blog, haha).
Waarom?
Dat vertel ik je hieronder in 5 punten.

Punt 1
Soms zeg ik weleens gekscherend: ik zou willen dat ik weer even 28 jaar was, maar wel met de kennis en het zelfvertrouwen van nu. Is het omdat je geconfronteerd wordt met de ’tweede helft van je leven’ dat er zaken van je schouder afvallen? Wie zal het zeggen.
Maakte ik mezelf voorheen nog druk om wat anderen van mij vonden, dat doe ik dus nu totaal niet meer. Althans, ik kan het veel beter relativeren (en een stuk sneller ook!) en vervolgens naast me neer leggen.

Is dit sinds ik 40 jaar ben? Zeker wel. Het pad dat ik de afgelopen 6 maanden heb gelopen was zo intens dat ik dat dus zeker wel durf te beweren. Meer zelfvertrouwen, meer schijt-aan-de-wereld!
Punt 2
Wat is er met die kreukels in mijn gezicht? Ik snap: niemand wordt helemaal glad wakker; we hebben slapers in onze ogen, slaaprimpeltjes. Maar waar dit vroeger schattig was (en te verwaarlozen) word ik nu wakker met diepe groeven in mijn gezicht & potdichte ogen van het vocht. Ik maak echt geen geintje (vraag Alex maar).
Dit is dus nog maar heel recent!! Het duurt overigens minimaal 2 uur voordat ik enigszins toonbaar ben en even in vertrouwen: daar is meer werk voor nodig ook.
“Het verval is begonnen..” riep een vriendin vrolijk. Grappig.

Punt 3
Bewustwording, een mooi woord wel. Betekent niets meer of minder dan dat je in het hier-en-nu leeft en alles heel erg bewust meemaakt (althans in mijn optiek). Ik merk dus aan mezelf dat ik inderdaad veel bewuster mijn leven leid. Ik kies meer voor balans en rust naast mijn drukke schema en leg ook vaker mijn telefoon helemaal weg (goed, uit zetten kan ik nog niet).
Ik kies veel meer voor kwaliteit in mijn leven, ook wat betreft vriendschappen en andere relaties. Liever een hele middag echt samen zijn maar dan eens in de paar weken, dan een snelle ontmoeting elke week. Ik kan dus zeker wel zeggen dat ik bewuster kies voor mijn geluk en als ik gelukkig ben dan de mensen in mijn omgeving ook.
Punt 4
Ik sport. Tja, ik weet het. Ik, die altijd roeptoetert dat ik zeker niet ga sporten omdat ik er een hekel aan heb. Het is nu toch echt een soort van gebeurd. Elke vrijdagochtend sport ik met een personal trainer omdat ik liever wil zijn voor mezelf en voor mijn lichaam (na het geweld in mijn dertiger jaren haha).
Ik train spiergroepen waarvan ik het bestaan niet wist en heb last van spierpijn (vooralsnog), maar het is ECHT lekker! Gedurende anderhalf uur ben ik alleen maar bezig met “hoe overleef ik deze sportles?” en verder heb ik GEEN gedachten.
Stilte, leeg.
Alleen mijn eigen gehijg en gesteun (en soms gevloek) in mijn hoofd.
Is dit omdat ik 40 jaar ben? Zeker wel. Ik kies veeeeel meer voor mezelf.

Punt 5
Ik ga bijna nooit op stap (vriendinnen kunnen dat beamen).
Festivals bezoeken vind ik leuk, maar dan heb je het wel gehad. Uit eten? Heerlijk! Daarna lekker naar huis en mijn bed induiken.
Maar waar ik voorheen bier kon ‘atten‘ als een malle, tegen de ochtend mijn bed in dook en een paar uur later glimlachend weer naast mijn bed stond, heb ik het nu zeer taai als ik eens een avond doorzak.
Zegge: 5 dagen bijslapen (heb dus echt 8 uur slaap per nacht nodig), 3 dagen misselijk van de alcohol en om nog maar te beginnen met het spelletje dat mijn darmen dan met mij spelen. En NEEEE ik beweer nu niet dat ‘het leven stopt bij 40’ maar het voor mij gewoon flink wat lastiger om een avondje doorzakken te overleven!
Ben je nu onder de 40 jaar en lees je dit?
Laat je vooral niet afschrikken door mijn woorden! Het is een heerlijke leeftijd met zoveel meer dan toen ik 30 jaar was.
Natuurlijk zakt alles steeds meer richting het zuiden, maar lieve mensen: daar zijn zaken voor uitgevonden (denk push-up en Q10 crème).
En natuurlijk val je nu onder de categorie ‘u’ maar stiekem word ik daar dus wel blij van. Men klaagt immer over de ‘jeugd van tegenwoordig’ die geen respect zou hebben? Nou, zolang ze mij met ‘u’ aanspreken en ‘mevrouw’ maak ik mezelf totaal geen zorgen.
Overigens: mensen die tegen je zeggen: 40 jaar is het nieuwe 20? Die zijn zelf 40 jaar, let maar op!