Ik lijd aan het Eva Jinek Syndroom, jij ook?

Wat is dat toch? Wanneer je als vrouw op de voorgrond stapt, met daarbij een uitgesproken mening. Adrem en eerlijk bent. Gevat en totaal niet onder de indruk van wat andere van je vinden, ben je de Eva Jinek van de lage landen. Een -excuse my French- bitch! 

Een mooi voorbeeld daarvan vind ik de discussie met Jan Roos (Pauw&Jinek). “Dit is het programma Pauw&Jinek, wij stellen vragen. Dus meneer Roos, wat is het probleem?”
Ik vond zijn gedrag ook niet heel toelaatbaar, maar dat terzijde.
Wat er vervolgens gebeurt na zo’n uitzending is dat ik overal terug lees wat een bitch (heb je dat woord weer) mevrouw Jinek is.
Is dat omdat ze haar mannetje staat binnen een mannencultuur? Is het omdat ze adrem genoeg is om iemand te vertellen -wellicht op felle wijze- waar het op staat. Streven we die eerlijkheid niet na in onze maatschappij?
Vorige week was er iemand in de winkel van Two Ladies Like en Zola Kids (waar ik kantoor houd) en vertelde ze me hoe leuk ze De ZeeuwZe vond. Liefffff!
“Maar vind je dat niet moeilijk om jezelf zo te laten zien? Ben je niet bang dat mensen iets van je vinden?

Ben je niet bang dat mensen iets van je vinden? Eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat ik dat vroeger zeker wel had! Angstig voor de mening van die ander bleef ik ver weg van mezelf laten zien. Verschuilde mezelf liever achter iemand anders. Maar weet je, werd ik daar nu gelukkig van? NEE!
Toen ik de ZeeuwZe startte in 2014 begon ook mijn proces van jezelf durven te laten zien. En dat was lastig! Want ik hoorde (mijn innerlijke criticus) vaak een stem die mij vertelde wat zij dacht dat anderen over me zeiden. En of dat nu wel of niet zo was, ik geloofde die stem. Ik trok me er zeker iets van aan als iemand een mening over me had, ik trok mezelf er nog meer van aan als iemand het stom vond wat ik deed of mij niet zo lief vond.

Tot het moment dat ik ziek werd en geconfronteerd werd met mijn eigen sterfelijkheid! Dat het zomaar gebeurd kan zijn. In a split second! 
En die bewustwording heeft geleid tot mijn vernieuwde ‘houding’ momenteel. Nee, ik geef er niet om wat mensen van mij vinden. Dat mogen ze. Ik leef mijn leven vanuit mijn hart. En als ik een blog online zet van mezelf, of een VLOG, ben ik trots en kan ik zonder dat mijn innerlijke criticus zich ermee bemoeit mezelf tof vinden!
Ik durf te zeggen als ik iets niet leuk vind, iets niet vindt kunnen of wanneer iemand over mijn grenzen heen gaat. Vanuit mezelf en met respect dat altijd. Maar wel duidelijk en eerlijk. En die eerlijkheid maakte dat iemand laatst over me zei dat ze had gehoord dat ik nogal een felle was? Een beetje een BITCH?
Haha. Het Eva Jinek Syndroom!