Bonusmoeder: “Ik wil ook een macaroni ketting!”
de boze stiefmoeder
Assepoester had maar liefst twee gemene stiefzusters én een boze stiefmoeder, althans zo vertelt het sprookje. Hans & Grietje hadden er ook één: een stiefmoeder die maar wat graag wilde dat de kinderen verdwenen.
Sneeuwwitje zocht zelfs haar toevlucht bij de zeven dwergen!
Stiefmoeders hebben bij kleine kinderen niet zo’n heel goed imago, dat snap je? Ze willen kinderen vergiftigen, laten verdwijnen of laten ze keihard werken???
anno 2018: de bonusmoeder doet zijn intrede
Anno 2018 is 1 op de 3 gezinnen een samengesteld gezin en begon dit blogartikel met de vraag: “13 oktober is het nationale stiefouder-dag, waarom krijg ik dan geen macaroni-ketting als stiefouder?”
Laten we bij het begin beginnen en vertellen over de twee vrouwen en een man (die graag anoniem willen blijven) die ik heb ontmoet en waar ik mee heb gesproken over dit onderwerp.
Brian: “Je wordt verliefd op iemand mét kinderen. Tja, wat doe je dan? In eerste instantie niets, ben je gewoonweg verliefd. Je bekijkt het leven door die welbekende roze bril, je leert de ex-man kennen, de kinderen en alles lijkt koek en ei. Had ik toen geweten dat het zo zwaar was, weet ik niet of ik er weer aan was begonnen.
Maar ik bemoei niet
In de ogen van de biologische ex-partner van de kinderen moet je altijd een extra stap doen om jezelf te bewijzen, maar toch ook weer niet teveel op die voorgrond treden. Het zijn tenslotte háár/zijn kinderen en niet de jouwe.
In de ogen van de kinderen ben je in eerste instantie een indringer, de vrouw/man die tussen papa en hun mama in staat (die soms ook nog eens stiefbroertjes/zusjes mee neemt).
“Waar bemoei jij jezelf mee?”
“Jij bent onze ouder niet.”
Het is zowel voor de kinderen, als de ex-partner, als voor de partner, áls voor de bonusmoeder een lastige tijd. Nieuwe verbindingen maken kost tijd: je leert elkaar beter kennen, met ook de eigenschappen waar je minder goed mee om kunt gaan!
Je herkent jezelf niet in ze
De grap (voor zover het grappig is) is dat je vaak dus geen karaktereigenschappen van jezelf terug ziet in de kinderen: “van wie hebben ze dit?”
Kim: “Het voelt op die momenten toch een beetje alsof je er niet bij hoort, terwijl je toch echt je gruwelijke best doet om een goede tweede moeder voor ze te zijn.”
En dan komt de eerste heftige ruzie.
“Ik haat je, jij bent mijn moeder/vader niet: ik wou dat je niet bestond…”
Wat doe je dan? Hoe reageer je dan? En hoe reageert je partner dan?
Laura: “Lastig (understatement)! Want jemig, niemand wil toch kiezen? Ik denk dat de beste tip die ik kan geven is: jouw partner moet eigenlijk hetzelfde doen als wat hij zou doen wanneer jij wel de biologische moeder was..”
De vraag is dus: wat zou je partner dan doen?
Waar is mijn macaroni ketting?
Het is dus een periode van aanpassen, schuiven en passen & meten.
Kim: “Is het dan teveel gevraagd dat je één keer per jaar die macaroni-ketting in ontvangst mag nemen? Dat er wordt gezegd: “fijne (bonus/stief/extra) moederdag!”
Laura: “Het is ook de verantwoording van de partner, vind ik, die (net als bij moeder/vaderdag) met de kinderen naar de stad moet gaan om een cadeautje uit te zoeken. DUS: vergeet alsjeblieft de “stiefouder” niet, lieve mensen. Zet hem/haar vandaag eens in het zonnetje!”
Niets mis met een beetje extra liefde toch?
Brian: “Op vaderdag wordt er een cadeautje gehaald voor de ex-partner van mijn vrouw, op moederdag is zij aan de beurt, dus ik ben echt van mening dat 13 oktober de bonusouder aan de beurt is. Ik kan dus alleen maar zeggen: KOOP die macaroni en begin te rijgen!”
Fijne nationale stiefouder-dag allemaal!