22 februari 2017

Bioscoop&Theater in Zeeland, mijn persoonlijke filmtip "Loving"

Geboren in een gezin waarbij mijn vader (als ik dan even in hokjes schrijf) blank is en mijn moeder Moluks -in 1977- was mijn leven niet gevuld met kortzichtigheid en haat.
Niemand keek me na op straat en er zaten geen gevolgen aan mijn bestaan. Ik was geen bastaard, halfbloed of een kind van een gemend koppel.
Ik was Rachelle, dochter, meisje. En het bloed dat door mijn aderen stroomt was en is rood.

Gisteravond ben ik naar de film ‘Loving‘ gegaan met een vriend. De film sloeg in als een bom en al binnen tien minuten zat ik te huilen. De film vertelt het verhaal van Richard en Mildred –Bean– Loving, een man en een vrouw die niet samen mochten zijn. Gescheiden door kortzichtigheid, (rassen)haat en angst.
Het jaar 1863 is het jaar dat er een einde werd gemaakt aan de slavernij. Een nieuw tijdperk waarin mensen, ongeacht afkomst, in vrijheid konden leven? Echter bleek dat onderdrukking zich niet zomaar ongedaan liet maken. Want het einde van de slavernij maakte niemand vrij, WEL vogelvrij! Een hele bevolkingsgroep werd nog steeds gevangen gehouden door onzichtbare handboeien en kettingen en besmeurd met angst en haat.
In 1887 voerden de zuidelijke staten van Amerika het apartheidssysteem in. Gescheiden treincoupés, scholen, toiletten zorgden voor nog meer onbegrip en geweld. Vijf jaar voor Martin Luther King I have a dream speelt deze film zich dus af (1958). Een waargebeurd verhaal.

Het verhaal oogt niet zo gewelddadig en bloederig als de film “Selma,” maar komt ook echt binnen. Ik kan je vertellen dat de film perfect gecast is trouwens! Mildred –Bean– oogt een timide, bijna angstige en onzekere vrouw, maar blijkt verbazingwekkend sterk. Liefdevol voor haar man, zorgzaam voor haar kinderen.
Richard is schuw. Met handen als kolenschoppen. Maar onder de onvriendelijkheid die hij lijkt uit te stralen, schuilt een man met een groot hart. Hevig verliefd op zijn vrouw en een bijna naïeve houding naar de rassenscheiding toe. Hij lijkt het niet te vatten, want het is natuurijk ook niet te snappen. En leeft zijn leven op basis van hart en niet op basis van kleur.

Ik zal niet alles verklappen, maar de volgende zin heeft het meest indruk op mij gemaakt: “By the state of Virginia it’s unfair to bring children of mixed race into this world!”
En weet je het is nog niet eens zolang geleden! In 1958 waren mijn ouders al geboren!? Als ze op een andere plek waren geboren, was ik er waarschijnlijk nooit geweest.
Maar hoeveel verder zijn we eigenijk al gekomen?
Deze film kan ik je persoonlijk aanraden! Het geeft op een bijna liefdevolle manier weer hoe sterk overtuigingen kunnen zijn, hoe haat kan aanzetten tot gruwelijkheden en hoe liefde het verliest van angst als we ons laten leiden door onze angsten.