Gastblog Manon || Brief aan mijn lichaam!

Lieve bondgenoot,

Steeds beter gaan we elkaar begrijpen en luister ik heel goed naar je goede raad en alles wat je mij nog meer te vertellen hebt. Maar één keer per maand gaat het toch echt goed mis. De hormonen, of beter gezegd de horrormonen, gooien dan behoorlijk wat roet in het eten: zij zijn dan overduidelijk de baas. En hoe kan ik je dan nog als bondgenoot blijven zien? Want wat wil je mij vertellen? Ik weet het niet.

Hoofdpijn
Want weet je bondgenoot, het lijk die ene keer per maand ook wel steeds erger te worden. Moet ik je adviezen nog serieus nemen of neem je een loopje met me? Normaal gesproken was ik er met vier daagjes een beetje hoofdpijn/buikpijn toch klaar mee? Nu begin je al een week van te voren. Ik kan er de klok op gelijk zetten: slecht slapen, korter lontje, weinig prikkels kunnen verdragen, emotioneel en meer van dat soort ongein. En op het moment suprême laat jij mij als een wandelende hormoonbom rondlopen.

Hormoon-explosie
Weet je, lieve bondgenoot? Ik vind het soms al taai genoeg tijdens de andere weken van de maand. Vind je het dan echt nodig om er nog een schepje bovenop te doen met een hormoonexplosie? Waar heb ik dat aan verdiend, fijne compagnon? Sta ik in die maandelijkse periode strak van de spanning en jawel…de paniek meldt zich ook weer. Heel fijn, Bedankt! (lees >>>HIER<<< over Manon haar paniek)

Flinke pas van het schoolplein
Jouw hormonen melden zich tijdens hele normale bezigheden: een spelletje met mijn zoon kan opeens een uitdaging worden of op het schoolplein bijvoorbeeld. Dan sta ik het ene moment heel relaxed te wachten en dan hoppa de hormonen en paniek nemen het weer over. Dan moeten andere ouders niet gek staan te kijken als ik met een flinke pas het schoolplein verlaat, met twee kinderen achter mij aan. Doodvermoeiend is het, dat kan ik je wel vertellen. Het is ook wel lachwekkend hoor. Soms dan. Gelukkig maar. Als ik dan weer rustig bent en mijn kinderen vragen waarom ik zo hard over het schoolplein liep moet ik er ook om lachen.

Maandelijkse kwelgeest
Wat moet ik toch met je? Moet ik je maar negeren en me bedenken dat ik niet de enige ben met een maandelijkse kwelgeest? Ik kan me laten oppeppen en inspireren door de adviezen van vriendinnen die dit ook meemaken. Zij zijn er gelukkig wel. Het geeft in ieder geval de bevestiging dat ik niet echt gek aan het worden ben. Ik heb alle adviezen ook opgevolgd; meditatie, (kruiden)pilletjes, oliën, massage, acupunctuur, yoga, een luisterend oor, potje huilen, chocolade, wandelen, sporten, slapen en nog meer chocolade. Het ene werkt beter dan het andere, maar in alle gevallen heb ik meer aan deze adviezen dan aan jou.

Begrijp me goed lieve bondgenoot; ik wil je niet kwijt. Daar ben je veel te dierbaar voor. Er zijn ook dagen dat ik je heel goed begrijp en we snel op een lijn zitten. Maar het zou nog zo veel mooier zijn als je eens een paar weken gewoon de boel de boel laat. En dan het liefst iedere maand! 

Liefs Manon

Manon is vrouw, mama en ondernemer en blogt vaak op ZeeuwZe.nl 
Volg jij Manon al op Facebook en Instagram?