Dertig keer per dag spugen?

Hyperemesis Gravidarum (hierna te noemen HG) is een extreme vorm van zwangerschapsmisselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap! Symptomen zijn overmatig braken, uitdroging, ondervoeding en gewichtsverlies, 24/7 kotsmisselijk en de onvermijdelijke ziekenhuisopnames.
‘’En met overmatig braken heb ik het over meer dan 30 keer per dag,’’ vult Michella Fader aan. Zij heeft samen met haar vriendin Jessica Sinay tot twee keer toe deze extreme misselijkheid meegemaakt tijdens hun zwangerschappen.
Rachelle sprak de twee vriendinnen over deze ziekte waar nog weinig over bekend is, en vroeg ze een beeld te schetsen van beide zwangerschappen.

‘’Stel je niet aan!, ik ben ook misselijk geweest’’
“Verman jezelf!”
“Het zit tussen je oren!’’
“Probeer eens een cracker ’s ochtends?”
“Jij wilde toch zwanger worden?”
Je stelt jezelf aan!
Beide vrouwen kunnen deze zinnen dromen! Collega’s, vriendinnen maar ook familie denken vaak dat de misselijkheid tussen je oren zit en dat je er met een schop onder je kont vanaf bent.
“In de medische wereld is er nog niet veel bekend over HG. Zelfs zo weinig dat de huisarts/verloskundige niet altijd de ernst van de situatie in ziet. Er zijn zelfs vrouwen die noodgedwongen een abortus moeten ondergaan of zelfs overlijden aan de gevolgen van HG.”
Dat het ernstig is, dat begrijp ik pas na het gesprek met Michella en Jessica.
Beide moeders zitten op de bank, met hun prachtige dochtertjes Nevaeh & Izàrra, liggend op een speelkleed, en kunnen zich de extreme misselijkheid nog herinneren als de dag van gister.
“HG vergeet je nooit, ook niet na je bevalling! Daarvoor heeft het teveel impact op je leven en op je gezin,’’ zegt Michella terwijl ze naar haar dochter Nevaeh kijkt die ondertussen in slaap is gevallen.

Overleven!
Michella heeft tijdens haar zwangerschappen 2×9 maanden last gehad van HG.
“Het was echt een kwestie van overleven,’’ zegt ze hierover. Prikkels als drukte, voeding, maar ook daglicht kon ze niet meer verdragen. Ze bleef maar braken, een hele dag door. Als dieptepunt kwam ze in het ziekenhuis terecht voor 22 dagen (!) en kreeg ze medicijnen en sonde voeding. Medicijnen die patiënten die een chemokuur moeten ondergaan ook krijgen. En een anti psychose middel Haldol! Door dit middel werd de HG iets dragelijker, maar nog was het overmatige misselijke gevoel niet weg.
BAAN KWIJT
Niets hielp dus. Het enige wat enigszins een beetje hielp, was liggen in een donkere kamer met een teiltje naast je bed. Ze had na haar bevallig zeven gaatjes van het zuur dat haar glazuur aantastte, was haar baan kwijt en een aantal mensen om haar heen die niet geloofde dat HG zo ernstig was als dat ze het deed voorkomen. En daar komt nog bij dat ze tijdens haar tweede zwangerschap niet voor haar eerste dochter kon zorgen zoals ze zou willen. Het braken maakte dit onmogelijk!

Kiezen tussen jouw baby en medicijnen? 
Naast dat het lichamelijk ontzettend zwaar is, is het psychisch ook een flinke klap. En dan hebben we het nog niet over de onmogelijk keuzes die je als moeder moet maken. Wel of geen medicijnen? Als je ze wel slikt zal het kindje last krijgen van ontwenningsverschijnselen, maar slik je ze niet? Dan groeit je kindje slecht en zal dus met een groeiachterstand geboren worden. Een kwaadaardig dilemma!
Jessica heeft ook beide zwangerschappen last gehad van HG, maar dit verbeterde zich bij week 22.
In 2005 ging ze bij 8 weken zwangerschap aan het infuus voor 13 dagen. Toen was er nog helemaal niks bekend over HG. In 2014 -bij 6 weken zwangerschap- werd ze maar liefst 4x in het ziekenhuis opgenomen! Gelukkig had zij veel steun van haar huisarts die haar klachten heel serieus nam en haar goed heeft begeleid tijdens haar laatste zwangerschap.

Verschrikkingen
‘’Maar ondanks dat deze begeleiding heel fijn was, blijft HG een verschrikking.’’ Ze kon amper lopen en eten was er helemaal niet bij. Alles bij elkaar heeft ze ongeveer een jaar lang in de ziektewet gezeten.”
Maar de steun van mijn (vaak mannelijke) collega’s was wel aanwezig: berichten, emails, kaartjes, bloemen etc. Vaak zijn het vrouwen die niet beseffen wat het is en wat voor gevolgen HG heeft voor je gezin.’’
Tijdens haar laatste zwangerschap heeft Jessica maagbeschermers geslikt, omdat haar maagwand kapot was van het braken. Ze was uiteindelijk zo verzwakt dat ze niet meer staand kon douchen en een stoel nodig had. Ook Jessica kreeg Zofran, welke ook toegepast wordt bij chemokuren.
“Vaak praten ze je aan dat het psychisch is, zeker als het je eerste zwangerschap is, zul je dit geloven. Je moet heel sterk in je schoenen staan om je niet iets psychisch te laten aanpraten, want dat is het zeker niet! HG zit niet tussen je oren.”
Jessica kreeg tijdens haar 3e opname een gynaecoloog op bezoek die een klinisch psycholoog op haar afstuurde, omdat ze dachten dat het tussen haar oren zat. Het was voor de klinisch psycholoog al snel duidelijk dat dit geen geval was van “tussen de oren.”

De vriendinnen ontmoetten elkaar via een praatgroep op Facebook.
“Je begrijpt elkaar. Je hebt eigenlijk maar een half woord nodig..’’ Beide zijn actief vrijwilliger van het steunpunt HG.
Waarom?
Aan het einde van ons gesprek stel ik de vraag waarvan ik weet dat meerdere mensen deze vraag aan deze vrouwen hebben gesteld. “Waarom nog een tweede zwangerschap na zo’n heftige periode?”
“Veel mensen stellen deze vraag,’’ antwoord Michella. “Als je eenmaal HG hebt tijdens een zwangerschap heb je het de volgende keer ook! Daar kun je de klok op gelijk zetten. Dat wist ik voordat ik zwanger raakte van onze tweede dochter, maar weet je.. Ik heb ook het recht op het geluk van meerdere kinderen, om onze dochters samen te zien opgroeien. En dat is het dan meer dan waard!”
‘’En de mensen die jullie kwijt zijn geraakt?’’ vraag ik voorzichtig.
Jessica denkt even na en antwoord; “natuurlijk doet het zeer als vriendinnen, kennissen of familieleden je niet geloven, of de ernst niet inzien van de situatie. Of in het ergste geval je laten vallen en niets meer van zichzelf laten horen, maar wel als eerste in de rij staan om je kind te bewonderen. De pijn wordt minder, en je krijgt dan weer andere mensen op je pad die je leven verrijken!’’
Een bijzondere vriendschap ontstaan vanuit een ziekte waar maar weinig over bekend is binnen Nederland. Maar wel een ziekte die enorm veel impact heeft op de levens van de vrouwen die kampen met deze ziekte!

Heb jij ook HG (gehad) of ken je iemand die deze extreme vorm van zwangerschapsmisselijkheid heeft? Dan kun je met Michella of Jessica in contact komen (mailadressen bekend bij redactie) of bezoek https://www.steunpunthg.nl
Het steunpunt heeft een besloten Facebook groep in het leven geroepen waar je -als je last hebt van HG- aan kunt sluiten om zo met lotgenoten te kunnen praten over je ervaringen.
Deze groep is te vinden via “Praatgroep Steunpunt Hyperemesis Gravidarum”
En daarin zijn zowel Michella als Jessica heel erg actief!

Vanaf 8 mei jl. plaatsen Stichting ZEHG elke dag een ervaringsverhaal van de partners van de vrouwen die HG hebben (gehad).
Via onderstaande link kun je zo een ervaringsverhaal lezen.
Klik <<HIER>>