Over de vreemde planeet die moederschap heet #2

Creatieve oefeningen ter voorbereiding van het moederschap – over borstvoeding en andere bizarre momenten

1. Huur een hooligan in. Met een petje, een sjaal en zo’n gastoeter. Ga lekker zitten, in een stoel. De hooligan komt nu vlak naast je staan. Hij laat zijn toeter twee uur lang afgaan, naast je oor. Je mag de hooligan niet neerhoeken. Sterker nog: je moet deze man knuffelen en kusjes geven en troosten omdat hij overduidelijk ergens verdriet over heeft.

2. Leen een alligator van de reptielenzoo en doe een vriendschappelijk potje worstelen. Heb je dat onder de knie? Nu doen we het met ontbloot bovenlijf. Maakt niet uit hoor, de halve wereld ziet je ineens naakt als je zwanger bent en gaat bevallen. Allerlei onbekenden steken ook hun vingers in je onderlijf, voor diverse medische redenen. Dus die borsten, ach, laat ze maar zien. Stop je tepel in dat bekkie. Hap. Borstvoeden behoort geen pijn te doen. Alles is een kwestie van goed aanhappen.

3. Huur de sprekende parkiet van je Tante Tonnie. Strooi wat gezellige knabbelzaadjes over je tepels. Alweer die tepels? Jawel, elke drie, vier uur is het weer tiet ehm tijd! Richt je tepel richting parkiet en zet je schrap. Als het beestje toehapt mag je geen VERDOMME brullen, want dat zal de parkiet tot het einde van zijn levensdagen herhalen, tot groot verdriet van je lieve oude tante. Hou je in. Pijn is fijn.
Tekst: Marloes Matthijsen 

DRIE UUR SLAAP
Dit zijn krankzinnige notities uit mijn dagboek van de eerste weken dat ik moeder werd. Dat krijg je met blokjes van drie uur slaap. Ik was nooit een meisjesmeisje dat met poppen speelde en had eigenlijk nauwelijks concrete ideeën bij het moederschap. Maar ik had één heel sterk beeld: mezelf, glimlachend in een schommelstoel, terwijl ik borstvoeding gaf aan mijn beebje. Bij de eerste keer aanleggen in het ziekenhuis had ik direct een tepelkloof. Maar borstvoeding is me dus wel gelukt.

MAMAMELK
Ik heb zelf 1001 allergieën, van dieren met haar via noten tot aan elke maand weer een andere boom of struik. En ik wilde proberen of ik via mijn mamamelk allergieën bij mijn kinderen kon voorkomen. Het goede nieuws: zowel mijn zoon als mijn dochter hebben tot nu toe last van helemaal niks. Het slechte nieuws: ik begreep de eerste weken helemaal niets van borstvoeding geven. Auw. Nog meer auw. Maar dankzij mijn droombeeld en mijn ijzeren reden om door te zetten is het me toch gelukt.
“Ik probeer het gewoon even” is helaas vaak niet genoeg, want de eerste dagen voel je je een kluns, en doet het pijn.

FLODDER
Vroegah leefde je in een stam, samen met andere vrouwen van allerlei leeftijden. En kon je elke dag wel even zien hoe vrouwen dat nou deden, een kindje voeden. Tegenwoordig jagen obers voedende vrouwen weg uit restaurants en bars, omdat het gezicht van een voedende vrouw misschien andere mensen voor het hoofd zou kunnen stoten. Dan denk ik meteen aan Tatjana in de film Flodder, die de bad guys een oplawaai geeft met haar borsten. Baf! Take that! Dit is de natuur, stelletje sneuneuzen! Waar gaan we nog meer aanstoot aan nemen? Schaamhaar? Vrouwelijke begeerte? Prachtig toch, zo’n drinkend kindje? Maar het lukte mij niet.

CUP E
Ik had cup E, ooit, en had geen flauw idee hoe je aan die massa vlees nou een kindje kon koppelen. De verloskundige gaf slappe tips als ‘misschien dat uw man even kan helpen met de tepel in het mondje te stoppen’. Natuurlijk! En dan bel ik hem even als hij weer op z’n werk is en ik elke drie, vier uur moet! Misschien willen de buren wel even helpen!

STONED
Gelukkig zijn er lactatiekundigen: die komen langs, kijken mee, geven je tips over hoe je je baby kunt vasthouden, hoe je goed kunt leren mikken in het spel tussen mondje open en ploep, die zit. Dankzij de no-nonsense hulp van mijn lactatiekundige Ana heb ik mijn zoontje iets meer dan een jaar lang kunnen voeden. Hij gaf mij een heerlijk stoned gevoel, de oxytocine spatte in het rond: het verliefdheidshormoon. Verliefd. Op mijn piepkleine ventje.
xxx Loezzz 

Marloes, onze mommy-blogger, is al sinds een jaar contributor/blogger van De ZeeuwZe!
Wie is Marloes in het dagelijks leven?
Marloes schrijft restaurantrecensies in Zeeland en helpt creatieven en culturele instellingen met het vertellen van intrigerende verhalen.
Meer informatie over Marloes vind je hier.