Gastblogger Marloes || Wasmachine-zen: mijn decompressieruimtes, van wc tot badkamer

Daar zat ik dan, voor de wasmachine. Te kijken naar het schuim achter het ronde raampje. Tien minuten zat ik hier al, denk ik. Het washok op zolder is mijn decompressieruimte. Soms is het de wc. Maar hier heb ik net iets meer ruimte. En zonlicht, ook best fijn.
Een jaar of vijf geleden zat ik hier ook, in het washok op zolder. Samen met mijn peutertje te zwaaien naar zijn groene sokken, die steeds een vrolijke koprol deden in het sop. Wie ging er harder, wie ging er winnen, de blauwe onderbroek of de rode? Het peutertje kreeg een babyzusje, die kijken naar de wasmachine een stuk minder boeiend vond. Zij was meer een typje voor koprollen doen op de trap. De wasbak volproppen met wc papier. Tandpasta eten. Je hoofd insmeren met sudocreme.

Pittig babyzusje werd een kleutertje, het peutertje mocht naar de basisschool. Zes en drie zijn mijn kinderen nu en af en toe durf ik ze wat meer vrij te laten. Het gedoe met de traphekjes is niet meer nodig, ik hoef ook niet meer constant met kinderlijfjes te sjouwen. Mama kan af en toe weer een paar pagina’s van een boek of tijdschrift lezen. Soms is mijn koffie of thee zowaar nog warm.
Maar het zijn een hoop gedoetjes, elke dag. Twee kinderen, een jongen en een meisje. De ene houdt van bouwen, de andere houdt van slopen. Ruzie en geschreeuw, vrijwel elk uur van de dag. Daarom zit ik graag voor de wasmachine: ik ontvlucht dan even de situatie (DAT IS MIJN TOREN NEE ALLEMAAL MIJN BLOKJES GEEF TERUG AAAAARGH), en peer ‘m naar boven. Met een volle wasmand, want dat is ook een permanent gegeven in ons huis.

Dan luister ik snel of ze oké zijn beneden (gewone ruzie of meppende handjes-ruzie), vlucht naar zolder, mik de kleren in de trommel. Gooi er random wasmiddel bij. En ga dan even zitten. Eeeeeven zitten. Kijken hoe het water gaat stromen. Hoe er sop ontstaat. Even niets anders dan luisteren, naar het stromende water, het gezoem van de draaiende trommel. De white noise van de wasmachine. Kijk, daar gaat een groene sok. Daar nog eentje. Shit, ik had die broekzakken moeten checken, op stenen, schelpen en volgesnotterde tissues. Ach. Laat het gaan. Schone kleren zijn toch tijdelijk. Laat het gaan. Wees maar zen. Zennnnnn.
Vroeger was mijn stille plek de wc. Nog beter: de wc met een boek of je telefoon. Maar de kinders reageren hysterisch als ze het geluid van het slot horen. Precies zoals ze reageren op het minieme geluid van geritsel: als mama stiekem een snoepje voor zichzelf pakt of een zakje chips. Ze weten het. Ze eisen alles op.

En na een drukke dag van bukken en MAMMAAAA KIJK MAMAAAARGH en ook heel veel kusjes en plakhanden en liedjes en Duplo in je voet en het gestoorde gegiechel van Peppa Big liggen ze op bed. En dan is er gelukkig nog een heilige stilteplek voor mama: het ligbad. Zoals ik me van de week echt zat te verkneukelen: een warm bad, een kaarsje aan. Rustgevende lavendelolie. En waarom niet, een glas kersenlikeur erbij. Even quality time voor moeders. De kinderen sliepen zowaar. Alles was stil boven. Dus ik nam het totale verwenpakket mee naar boven en opende de deur van de badkamer.

Dochterlief is zindelijk. En had een half uurtje geleden nog een plasje gedaan. Dan komt ze gewoon zelf uit bed, handig wel. Oh, er was ook een poepje. Poep. Een enorme hoop eigenlijk. Die ligt nog in de wc. Samen met een halve rol aan gebruikt wc-papier op de bril, want onze zelfstandige dame poetst gewoon zelf haar billen wel. Alleen dat doortrekken. Dat vergeet ze vaak.
Die stank. In mijn serene would-be heiligdom. Daar kan geen jerrycan lavendelolie tegenop. Zuchtend laat ik het bad vollopen terwijl ik het raam openzet. IJskoude lucht stroomt de voorheen zo heerlijk warme badkamer binnen. De stank gaat niet helemaal weg. Koppig ga ik toch in bad. Dan hang ik maar gewoon wat langer boven de alcoholische dampen van mijn kersenlikeur. Snif.
xxx Loezzz 

Marloes is tekstschrijver, journalist en copywriter. Daarnaast promoot ze met liefde de mooie dingen van het leven. Kunst, cultuur, gastronomie en ambacht. 
Wil je meer lezen over Marloes? Kijk dan even op haar website: www.elizee.nl