Gastblogger Frank || Alleenstaande papa: Hij&Ik!

Frank – Dit verhaal begint niet -zoals de meeste verhalen- op een mooie zonnige ochtend. Of op een mistige avond. Nee, dit verhaal begint op 4 mei om 20:38 om precies te zijn. Met op de achtergrond een documentaire over de tweede wereldoorlog.
Dit verhaal gaat over mij, een alleenstaande vader van 34 jaar die de zorg heeft over een prachtige zoon.

Mama’s huisje
Na 11,5 jaar komt er een einde aan je relatie! Alles waar je aan vast hield (de laatste jaren) valt in een keer weg. Het samen zijn tot de dood ons scheidt. Helaas kwam ‘het scheidt’ al iets eerder dan verwacht. Mama ging een andere kant op en papa ook. Ze konden elkaar niet langer volgen.
Waarop de zware keuze volgde: we gaan uit elkaar. Ironisch gezien hadden we het geluk dat mama ‘haar’ huis nog te koop stond. Dus mama ging terug naar haar huis. Waardoor papa en mama al zeer snel als gescheiden konden gaan leven.

Alleen met je kind
De eerste dagen zijn verschrikkelijk! De persoon die altijd naast je op de bank zat, zit daar niet meer en zal daar ook geen plaats meer nemen. Wat je wel ziet zijn de afdrukken op de bank van haar billen. Maar naarmate de dagen voorbij gaan zie je de afdrukken langzaam wegtrekken. Totdat er een plat kussen overblijft.
Daar sta je dan -papa- alleen met je kind. Het blijft nog steeds het grootste wonder in mijn leven.
Maar hoe ga je dit aanpakken? Hoe ga ik voor hem zorgen zonder dat hij last krijgt van onze scheiding? Ik begon eerst maar voorzichtig uit te leggen dat mama nu ergens anders woont. Gespannen wachtte ik af.  Ontstaat er een wereldoorlog in zijn hoofd of gaat hij er enigszins “goed” mee om? Gelukkig was het het laatste.
“Mamma woont in dat huisje, en papa in dit huisje!”

Zondagochtend
Gekreun en gestommel uit de kamer naast de mijne. Alsof hij wil zeggen: “papa -luiwammes- kom eens uit je bed en kom me halen!”
Maar papa heeft weinig zin. Papa zijn hoofd loopt nog over met allemaal vragen. Hoe gaan we alles regelen? Hoe?
Uiteindelijk stap ik uit mijn bed en ga eens kijken bij mijn zoon. Zodra ik de deur open zwaai, begint hij spontaan naar me te lachen!
“Wat gaan we vandaag doen?” zeggen zijn ogen. Ik ben nog steeds moe, want heb weinig geslapen vannacht.
Eigenlijk wil ik nog even in bed gaan liggen en zet de televisie aan. baby tv! Maar zodra ik lig springt mijn peuter op me, alsof ik een springkussen ben. “Ik vin je lief.”
Na een beetje stoeien gaan we onszelf voorbereiden op de dag. Een dag met z’n tweeën.

Ontbijt
Meneer wil een boterham met ”Kaaassss” zoals hij dat altijd mooi zegt. Ik snijd zijn boterham in stukjes, maar achteraf blijkt dat overbodig. Mijn peuter duwt hele stukken brood met kaas in zijn mond, alsof hij Koekiemonster is. En als hij klaar is met proppen, wil hij graag spelen.
“Wat wil je doen vandaag?” vraag ik als hij met zijn Thomas de Trein aan het spelen is.
Hij denkt even na, maar zegt toch heel erg snel FIETSENNNNN! Zo gezegd zo gedaan! Nadat hij ingesnoerd vast zit op zijn zadel, gaan we op pad. Sinds kort hebben we een tandem. Papa moet hier soms nog wel even aan wennen. Aangezien papa boven de 2 meter is, komen z’n knieën namelijk nog weleens tegen het stuur.

Na een uurtje fietsen zijn we weer thuis! En maak ik de lunch klaar. Na de lunch is mijn peuter moe. Ik leg hem op bed en ga beneden op de bank zitten.
Dit ‘alleenstaande ouderschap ding’ valt best mee!
Tot nu toe dan.