Dertigers Dilemma; "Ik deed weer eens TEveel, veel te veel!"

Wil je de vorige blog van Manon nog eens lezen? Klik dan <<HIER>> 

Met vallen en opstaan
Hoe lang het geleden is weet ik niet meer, maar eindelijk zat ik weer in die heerlijke flow. Een weekendje weg, naar verjaardagsfeestjes, het theater, volle dagen werken en laat naar bed. Het voelde weer als vanouds. Juist dat had al genoeg moeten zijn om de alarmbellen te laten rinkelen. Aangezien ik er zelf niet achterkwam hielp de man met de hamer een handje. Dus daar lag ik weer duizelig te zijn en met een hoofd vol watten. Ongemerkt kwamen oude gewoonten terug en deed ik weer veel. Veel te veel.
Huisarts
Mijn huisarts had eerder ook al aangegeven dat het moeilijkste nog ging komen.
“Zodra je jezelf beter voelt, zul je merken dat je snel te veel of te snel gaat.”
De huisarts had weer eens gelijk!
Hoewel ik -naar mijn idee- goed mijn best deed om iedere dag niet te veel te doen was de optelsom over een aantal weken duizelingwekkend. Met als gevolg dat ik weer walgde van mijn duizelige lijf en wattenhoofd en baalde ik als een stekker. Waarom laat mijn lijf me weer in de steek?
Waarom heb ik het zo ver laten komen? Wordt het dan nooit meer normaal?

Wat heb ik nodig?
Tijdens een gesprek met twee lieve vrouwen kreeg ik veel inzicht om goed te luisteren naar wat mijn lijf me te vertellen heeft. Dit gesprek kwam op het juiste moment en zorgde ervoor dat ik weer stappen in de goede richting kon zetten.
Sindsdien neem ik maatregelen die vooral ten goede van mezelf komen. En door het te doen gaat het steeds beter: kiezen voor mezelf!
Wat vinden anderen ervan?
Het blijft wel vallen en opstaan hoor. Zeker als het wat minder gaat vraag ik me al snel af wat anderen er wel niet van vinden als ik weer een afspraak moet afzeggen.
Maar het is niet anders…dit is wat ik nu nodig heb!
Dikke kruizen in mijn agenda, op tijd naar bed en veel naar buiten. Geen druk over wat komen gaat. Afspraken maken op momenten wanneer het kan en ik me goed voel. Ook duurde door dit soort maatregelen het niet zo lang om “na het vallen op te staan.”
Nog wel een dingetje
Er is nog wel altijd één dingetje wat voor veel onrust in mijn hoofd zorgt; mijn telefoon.
Die zit soms aan mijn hand vastgeplakt. Zeker als ik niet lekker in mijn vel zit. Dan baal ik daar weer van! Steeds maar hetzelfde rondje van app naar app. Het heeft behoorlijke invloed dus ook hier geen halve maatregelen. Toen we twee weken met vakantie gingen heb ik mijn telefoon ook vrijaf gegeven.
Het ding bleef thuis in de lade.

Geen whatsapp??
Een aantal familieleden en vrienden liet ik het wel weten, want die zouden zich behoorlijk ongerust maken als ze na een dag nog steeds geen reactie via whats app hadden gehad.
Weet je? Het was fijner dan ik me kon voorstellen. Ik heb dat hele ding niet gemist.
Ik miste helemaal niets en heb genoten van alles wat we op vakantie hebben ondernomen.

Toen mijn man ‘als test’ zei dat hij mijn telefoon voor nood had meegenomen, werd ik wel gelijk heel onrustig. Ik werd boos en wilde weten waar mijn telefoon was en voelde gelijk een drang naar mijn telefoon. Wat erg hé?!

De volgende vakantie blijft mijn telefoon ook weer thuis en ook met leuke dagen weg laat ik mijn telefoon vaker thuis liggen. En thuis?… tja dat is nog steeds vallen en opstaan!