De zomervakantie voorbij, de scholen weer begonnen!

Zes weken vogelvrij in de zomervakantie  
Weken van uitslapen, rommelen in en om het huis. Lekker laat naar bed en wellicht een vakantie. Zonovergoten bestemmingen met jouw gezin, quality-time in het kwadraat, tijd voor samen, tijd voor geen school, tijd om uit te rusten en lekker lang te genieten van deze overheerlijke en eindeloze vakantie.
Schoolplein
Geen wekkers, geen schoolplein-leven of ander structuur. Even geen haast, ge-ren of boterhammen smeren. De zomervakantie! Wat een heerlijkheid (elke vakantie is fijn, maar deze is lekker lang)!
Natuurlijk praat ik het over de gezinnen met schoolgaande kinderen die de afgelopen 6 weken vogelvrij zijn geweest. Misschien nog een week of 2 opvang, BSO of oma’s en opa’s, maar zeker goed voor 3, misschien wel 4, weken pure vakantietijd.

Stress
Zonder de stress van de wekker, het gehaast en de vergeten gymtassen hebben we massaal kunnen genieten van thuis en hoewel ik de laatste dagen overspoeld wordt door de plaatjes op Social Media van mama’s die feest vieren als hun kroost weer naar school gaat na de vakantie, ben ik er ‘zo eentje’ die deze zondagavond pruilend op de bank zit.
Keurslijf
Ik houd van het vrije gevoel van vakantie, van samen uitslapen, ontbijten op het strand (of in bed) en zwemmen in de zee als het al bijna donker is. En als ze dan weer vroeg naar bed moeten, in bad zijn geweest, ze lekker in hun bed liggen (voor half 8 weer) en ik beneden op de bank plof heb ik ineens zo’n aandacht vragend onderbuik gevoel.

Dag zomervakantie!
Dat onderbuik gevoel laat me voelen dat ik het liefst morgenochtend de wekker zou weggooien, dat we dan ons ontbijt op bed eten, een filmpje kijken en daarna naar het strand vertrekken.
Dat ik helemaal niet elke ochtend en middag op het schoolplein wil staan om ze te brengen en op te halen.
Feestje?
Nee, ik vier geen feestje. Ben slecht in loslaten en elke maandag, na iedere vakantie zeurt dat gevoel in mijn onderbuik. Afscheid nemen, loslaten en terug het keurslijf in!
Gemaakt om levenslang te schrijven, reizen en plezier te maken is het keurslijf voor mij soms een beetje strak. Eigenlijk gewoon drie maten te klein.

Hypotheek
Maar ik snap ook dat ik in een huis woon waar iedereen zich thuis voelt en dat dat huis betaald moet worden, dat mijn kinderen op school zijn om te genieten van hun klasgenootjes en schoolleven en dat het leven meer is dan schrijven en reizen met mijn gezin.
Op mijn vraag of we geen sabbatical van een jaar kunnen nemen, liet Alex (mijn man) bijna zijn mok met koffie vallen. “Wat?”
NEE! 
“Nou, dan verhuren we ons huis en gaan we een jaar lang zwerven door Azië? Vietnam, Maleisië, China, Japan en dan eindigen we in Nieuw Zeeland. We kunnen ze toch zelf lesgeven en reis-wijsheid neemt niemand ze meer af, toch? En De ZeeuwZe wordt dan gewoon een jaartje.. De ZeeuwZe op reis?”
“Leuk bedacht! Maar NEE.” Zijn reactie.
Jammer hoor! Misschien na de kerstvakantie nog eens vragen.