DE PLOETER-MOEDER #5

Onze dochter was 5 jaar jong toen we gingen scheiden. Te jong natuurlijk. Maar goed, daar gaat deze ‘Ploeter-Moeder’ niet over. Een jaar na onze scheiding ging het eigenlijk heel erg goed. Manlief had recent een nieuwe vriendin en ik was happy single.
Dochterlief was 6,5 jaar en al vroeg wijs. De scheiding had er toch wel ingehakt en ze voelde zich zowel bij mij thuis als bij mijn ex-man thuis de moeder. Wat ik zeg: te vroeg wijs!
Ze was ook als een mama voor onze jongste zoon die inmiddels 3 jaar was.

Goed. Het was op een zondag, en het was prachtig weer. We besloten met zijn drieën naar het strand te gaan om te gaan schommelen, want daar hield onze 6-jarige enorm van.
Eenmaal op de schommel ging ze steeds hoger en harder.
“Maaaaaaam, kijk mij eens gaan!”
“Doe je voorzichtig?” riep ik, want ik ben best een beetje een angsthaas.
“Nou mam, dat weet ik zelf ook wel, hoor!” riep ze terug.
Een bozige blik van mijn kant volgde, want ik hoorde al wat andere moeders gniffelen.
“Niet zo’n grote mond, meisje” zeiden mijn ogen.
Ondertussen had onze zoon in zijn broek gepoept, want die begon op het zand “POEPPPP” te roepen naar me.
Natuurlijk. Even in mijn tas graaien of ik wel billendoekjes mee had genomen.
“Maaaaaaam,” riep dochterlief vanaf de schommel.
“Hij heeft gepoept zegt hij net. Hoor je hem niet? Moet ik komen helpen?”
Ik kon wel door de grond zakken! Met een knalrood hoofd lachte ik schaapachtig mee met de andere moeders. Thuis maar even met onze dochter praten.

Lieve groetjes, 
Martine