Slagerij Mieras in Wemeldinge: de ambachtelijke versspecialist!

Het was een zonnige dag.
Ik zat -gek genoeg- op een fiets met een peer in mijn hand. Een peer die we net gekregen hadden bij een fruitteler even buiten Wemeldinge.
Een groep journalisten en fotografen fietsten gebroederlijk (ietwat moe) over de steentjes van het idyllische plekje Wemeldinge. Excuseer mijn verkleinwoord, echter is Wemeldinge -net als Veere- een plek in Zeeland waarbij je gedwongen wordt tot verkleinen. Het boekje van Ot&Sien, dat ik vroeger zo graag las, kwam tot leven. Ik ben bloedserieus, want bezoek Wemeldinge maar eens en je zult het met eigen ogen zien.
Ik was op persreis en we bezochten een aantal Zeeuwse bedrijven.
Waaronder Slagerij Mieras. 
Tekst: Rachelle Verhage 

Slagerij Mieras is een van de weinige slagerijen waar ze nog zelf slachten, uitsnijden, uitbenen en verdelen. En ik kan je vertellen dat het heel anders is om een varkenslapje op je bord te zien liggen (met een klodder pepersaus) dan dat je ziet hoe ze voor je neus een varken uitsnijden en uitbenen.

WAARSCHUWING: ik ga de foto’s delen die ik heb genomen tijdens het uitsnijden, uitbenen, dus heb je een zwakke maag of wil je het gewoonweg niet zien? Stop dan nu met lezen. 

Nog maar een klein deel van de Nederlandse slagers gaat op deze manier te werk (zelf slachten), daarom vond ik het fascinerend om een bezoek te brengen aan dit Zeeuwse bedrijf. De slager vertelde mij dat hij het slachten zo stressvrij mogelijk probeert te laten verlopen. Het dier komt in de ruimte waar het geslacht wordt, en krijgt de tijd te acclimatiseren, rond te snuffelen.

“Het slachten gebeurt altijd vakkundig, snel en met respect voor het dier. Er is elke keer een veearts en een inspecteur van de voedsel- en warenautoriteit bij. Zij zien streng toe op de hygiëne in de slagerij en op een integere houding tijdens het slachten.” De woorden van de slager.
Het is ongewoon -op zijn minst gezegd- om dit te aanschouwen en bloederig. Je kunt je vraagtekens zetten bij het eten van vlees, de vele erbarmelijke omstandigheden in de diverse slachthuizen en mega-stallen. Maar ik heb vandaag gezien dat -ondanks dat het er wellicht niet zo uitziet- het er ook respectvol aan toe kan gaan. Dat het gaat om welke keuzes je maakt als consument.
In hoeverre je het slachten en consumeren van dieren als respectvol kunt bestempelen mag je jezelf ook best afvragen. Wat ik hiermee dus bedoel is dat we kritisch mogen zijn op ons consumeren.

In Nederland wordt er jaarlijks veel vlees gegeten. Het dierenwelzijn speelt echter een steeds belangrijkere rol in de keuze van de consumenten. En gelukkig. Ik ben namelijk van mening dat als je vlees eet, het noodzakelijk is dat je weet waar het vlees vandaan komt en wat voor een leven een dier heeft geleid voordat het werd geslacht!
Slagerij Mieras gaat voor klaver en vers gras: het varkensvlees is afkomstig van een gecertificeerde boerderij in Kruiningen, de runderen komen van een bekende mester in de omgeving van Yerseke, grazen in de Yersekse moer.
De lammeren komen uit Wemeldinge en de kippen -afkomstig van Hubbard ras- worden ingekocht bij het Gildenhoenconcept waar ze meer leefruimte hebben.

Het is een mooi bedrijf deze slagerij, de slager vertelde gedreven over de kwaliteit van het vlees dat hij verkoopt, maar dat ook hij kritisch kijkt naar de leefomstandigheden van de dieren. Voordat hij ze slacht en verkoopt in de slagerij.
Mag ik nu iets vragen?
Wil je de volgende keer dat je in de supermarkt staat met een voorverpakte -in plastic- KILOKNALLER, nadenken over wat voor een leven het dier heeft gehad, hoe het aan zijn einde is gekomen voordat hij belandde in die plastic bak? Kun je daarmee leven? Prima. Eet smakelijk.
Maar voel je wellicht dat het ook anders kan? Dan raad ik aan het vlees ergens te kopen waar je precies kunt zien hoe de dieren hebben geleefd (rijd gerust eens naar de Yersekse moer), hoe ze worden geslacht en wat voor een troep ze krijgen toegediend tijdens hun leven.
Vandaag heb ik -bij Slagerij Mieras in Wemeldinge- ervaren dat er wel degelijk over na wordt gedacht. Dat deze slager het belangrijk vindt dat de dieren die hij slacht een goed leven hebben geleid.
Natuurlijk besloot ik na het zien van het uitbenen spontaan vegetariër te worden, maar heel eerlijk? Ik eet twee keer in de week een stuk vlees en dat vind ik LEKKER.
Kijk, het sprookje dat ik een stuk vlees eet van een hele oude koe -die een natuurlijk dood is gestorven voordat ze überhaupt op mijn bord terecht kwam- is niet langer. Maar wat je wel kunt doen is nadenken over wat je in je mond stopt. En ik stop liever een stuk vlees in mijn mond van een slager die nadenkt over de leefomstandigheden van de dieren, vlees verkoopt van dieren die in een wei hebben gestaan (in plaats van in megastallen) dan een kiloknaller.

 

Slagerij Mieras
Daniëlstraat 1
4424 AX, Wemeldinge