Proeflokaal Op D'n Oek in Zierikzee!

Zierikzee: de stad waar ik mijn hart verloor. Niet aan mijn lief, maar aan de historische straten, de maritieme uitzichten, toffe winkels en aan de Zeeuwse Branding.
Niet dat de Zeeuwse Branding nu in Zierikzee gevestigd zit, echter heb ik hier voor het eerste -samen met Rob Clarijs– een bakje windkracht 6 gedronken. Een aantal weken geleden ging ik lunchen bij proeflokaal Op d’n Oek in Zierikzee en vandaag deel ik met jou mijn ervaring.
Tekst: Rachelle Verhage

CULINAIR GEWELD
Op de hoek van de St. Domusstraat en de nieuwe Boogerdstraat zit proeflokaal op d’n Hoek. De plek om te lunchen, dineren en borrelen in Zierikzee, althans zo had ik vernomen.
De blauwe luifels en de vele kleurrijke details maken dat je jezelf welkom voelt. Binnen is het niet heel groot en aangezien we met ons gezelschap het hele lokaal vulden, was ik benieuwd naar het culinaire geweld dat we gaan aanschouwen.

DE ZIERIKZEE POKE BOWL 
Dit restaurant werkt veelal met lokale Zeeuwse producten, zoals met het vlees van slagerij Verburg uit Kortgene. Voor Verburg is het belangrijk dat de runderen, varkens, lammeren en kippen een ouderwets goed leven hebben geleid. Een leven zoals vroeger, zegt hij zelf.
Enigszins verbaasd aanschouwde ik de eetstokjes op mijn servet. Verbazing sloeg snel om in verrukking, want dat kon maar een ding betekenen: Japans?
Op d’n Oek serveerde de Zierikzeese versie van de Poké Bowl, met mossels. Ik kan mooie woorden bedenken, poëtische zinnen, maar een GEWOONWEG LEKKER volstaat. De rijst goed stevig -niet papperig- en de opsmuk goed op smaak.

INTERIEUR
De stoelen brengen me terug naar vroeger, naar een tijd waarin de meester voor de klas stond compleet met witte vegen op zijn ribbroek en aanwijsstok. Aan mijn rechterzijde hingen prachtige foto’s -ietwat te hoog- in fotolijsten, de vloer wit en subliem (ik houd van witte vloeren) en aan de andere muur hing een schilderij met allemaal eenden er op. Dat schilderij vond ik persoonlijk niet passen binnen de ambiance van het restaurant, maar smaak is nu eenmaal persoonlijk.

WORST
Of je worst lust? Nou, de worst die ik voorgeschoteld kreeg lust ik. De slager was overigens ook van de partij tijdens het eten en zat eerste rang om te kijken of zijn worst in de smaak viel. De worst werd trouwens geserveerd op een bedje van aardappelsalade en gefermenteerde bloemkool. De portie was groot genoeg, zeker na het voorgerecht, en de worst smaakte zoals goed vlees hoort te smaken.
We eindigden onze lunch met een Latte Macchiato (ik lust alleen kinder-koffie) en een klein, mond-vullend stukje gebak dat ik oversloeg. Soms moet je ook eens NEE zeggen (iets met balans).
Al met al een geslaagde lunch. Met verwondering heb ik overigens gekeken hoe Martin Knippenburg -bijgestaan door zijn vrouw Astrid- vanuit zijn kleine, geheel open, keuken ons deze lunch voorschotelde. Knap gedaan, en heb hem niet eens horen zuchten!
Bevlogen ondernemers die weten wat ze willen en op hun eigen wijze dit proeflokaal runnen!