Vrouwen versus Voetbal?

Het voelt nog erg onrealistisch maar straks in juni kan ik er echt niet meer omheen… Dan zal ik me realiseren dat dit écht de werkelijkheid is… En na de acceptatiefase komen de vragen: Wie ga ik nu aanmoedigen? Wie zet ik op één in mijn poule? Blijft mijn Bavaria jurkje nóg twee jaar in de kast hangen? Ja… Ik heb het over het EK voetbal! Een EK zonder Nederlands elftal..
Ik weet zeker dat er in een heleboel huishoudens stiekem opgelucht ademgehaald werd na de uitschakeling van Oranje. Dat scheelt een hoop avondjes noodgedwongen meekijken naar tweeëntwintig zweterige mannen vol tatoeages die achter een bal aan heen en weer rennen en liggen te creperen van de pijn als hun tegenstander nog maar fronsend naar ze kijkt. Misschien zelfs meekijken met jouw partner in een te strak geraakte en verwassen voetbalshirtje die al scheldend, vloekend, bier drinkend en bierbommetjes vretend op de bank zit.
Maar bij mij was die opluchting er niet. Hier hield ik tot het laatste moment hoop. Het zal toch niet? Ik hou namelijk van voetbal; voetbal kijken en sterker nog vroeger voetbalde ik zélf. Tot ik het op een gegeven moment echt niet meer vond kunnen, want zo lady-like voelde ik me niet op mijn Adidas Predators, mascara uitgelopen, bloedfanatiek dravend over het veld.
Praten over voetbal doe ik ook, wekelijks met mijn vader spreken we de wedstrijden van de afgelopen week door. En vroeger met veelal mannen in de kroeg. ‘Jeetje, Lian het lijkt wel of ik met een kerel sta te praten. Zelden maak ik mee dat vrouwen er verstand van hebben’. Van deze opmerking klopt overigens niets. Ik heb al heel wat vrouwen ontmoet die ook gek zijn van voetbal en ook meer weten dan alleen wat buitenspel betekend.
Kijken doe ik het nog steeds. De laatste weken met mijn billen samengeknepen of ‘mijn club’ Ajax het wel zou gaan halen in de competitie (over de afloop hiervan heb ik het liever niet). De ontknoping van de Champions League en de UEFA beker. En straks kijk ik dus ook naar het EK. Even heb ik de optie overwogen om het hele feestje maar te negeren. Geen voetbal, geen Gijpie en vrienden, geen gekte. Maar dit is geen optie; ik hou teveel van de sport.
Voordeel is wel dat de eerste symptomen van Oranjekoorts die in deze periode normaal gesproken de kop opstaken nu volledig afwezig zijn. Maar wel zit ik met een groot dilemma!!! Wie moedig ik aan??? De Engelsen, omdat zij voetbal eten, drinken en ademen? De Belgen, omdat het onze buren zijn? De Spanjaarden, omdat zij voetballen tot een soort kunst hebben verheven? Of toch het team met de knapste mannen, de mooiste benen of …. Wie helpt me aan een nieuwe koorts?