4 juli 2017

Snurkie Snurkinson aanwezig! Mijn slaaponderzoek voor mijn 'gegrom'

SLAAPONDERZOEK
Ik moest afgelopen week voor een slaaponderzoek in het ziekenhuis zijn. Precies om 16.10 uur werd ik behangen met draadjes, kastjes en plakkers. Want naast mijn ademhaling werden ook mijn hart en mijn zuurstofgehalte gemeten. Een draadje in mijn neus als kers op de slagroom. Waarom ik dit deed? Omdat ik laatst een weekend met mijn ouders naar Gent ben geweest (lees de blog over mijn trip in Gent met mijn ouders <<HIER>>).
MAM?
Wat was namelijk het geval? De laatste nacht sliep mijn vader in de kliniek en deelden mijn moeder en ik de hotelkamer. We gingen vrij vroeg slapen, want de volgende dag moesten we vroeg mijn vader weer ophalen. ‘Fris en fruitig’ (voor zover ik dat altijd ben ’s ochtends) stond ik de volgende dag om half acht naast mijn bed en sprong ik onder de douche.
Mijn moeder lag nog in dromenland. Na het douchen maakte ik haar voorzichtig wakker, maar ze was met geen stok wakker te krijgen.
“Mam?” fluisterde ik eerst voorzichtig, voordat ik de gordijnen open rukte en het daglicht bruut de hotelkamer binnen liet stromen.
“Ik heb door jou geen oog dicht gedaan,” zei ze vanonder haar dekbed.
HUH? Door mij?

GROMMEN
Schijnbaar had ik een hele nacht liggen grommen. Een soort snurk -vanuit mijn keel- die er op de meest onflatteuze manier uit kwam. Nu is snurken bij vrouwen nogal een taboe onderwerp ben ik inmiddels achter en natuurlijk heeft Alex (en vriendin Marlies) weleens verteld dat ik snurkte, maar dat lachte ik altijd weg. Want hoe erg kon het eigenlijk zijn?
FILMPJE
Totdat mijn moeder het filmpje liet zien. Ze had namelijk midden in de nacht een filmpje gemaakt van mijn gesnurk en JEMIG. Ik klonk als een monster uit een Pixar film inclusief een zware van Nelle in zijn mond (nu roken ze natuurlijk niet in kinderfilms, maar om even een beeld te schetsen).
Een dag later zat ik al bij de huisarts voor een verwijzing naar de longarts. Want als ik ’s nachts zo bezig ben met het produceren van dat soort geluiden, kan het niet anders dan dat ik moe wakker wordt, een verschijnsel mij niet geheel vreemd.

ONTSNAPT?
En afgelopen week was het zover. Mijn slaaponderzoek. Ik mocht gelukkig thuis slapen, maar werd wel ‘even’ behangen met kastjes, plakkers en draden. Zo moest ik dus ook het ziekenhuis verlaten (mocht je ooi gaan voor een slaaponderzoek? TIP: neem een vestje mee). Ik leek net een patiënt die het niet langer trok en met draden -en alles erop en eraan- ontsnapte uit het ziekenhuis.
We zullen zien wat eruit komt, ik hoop alleen maar dat het geluid ’s nachts verminderd. Want sinds ik mezelf gehoord heb op dat filmpje, ben ik me heel erg bewust van de oerwoud geluiden die ik produceer. En het allerbelangrijkste, dat ik ook eens een keer uitgerust wakker wordt.

Moet je nagaan, dan heb ik dus nog meer energie? Oh, en snurken bij vrouwen een taboe? Ik vind van niet. Ik ben Rachelle en ik ben een snurker. Een notoire snurker.