Sinister Zeeland || Ghostwalks voor volwassenen die een beetje kind gebleven zijn

Ik schrijf nu al een hele tijd voor de ZeeuwZe over mijn leven met twee kindertjes (klik HIER voor mijn laatste blog) en over het vinden van de juiste motivatie in je werk. In allebei die onderwerpen komt er steeds één krachtig thema naar boven dat een wereld van verschil kan maken: het vertellen van verhalen. Het is een stokoud instinct dat alle mensen delen: zeg de drie simpele woorden ‘er was eens’ en je zit er middenin, in een soort van alerte trance.
Samen rond het kampvuur, luisteren naar een spannend verhaal. Millennia lang was dit ook de enige vorm van entertainment. En een goed verhaal is ook het perfecte vehikel voor een wijze les, een belangrijke boodschap, of gewoon voor een beetje empathie. Voor tijdens het opvoeden, maar ook als je een beetje de zin mist van je werk. Goede verhalen gaan over transformatie, over het nemen van lastige beslissingen. Over het leven en zeker ook over de dood. Maar die dood, daar zijn we ontzettend bang voor. Terwijl het één van de drie zekerheden is van het menselijk bestaan: je wordt geboren, je hebt lief, je sterft.

In onze westerse samenleving ontkennen we de dood het liefst, met crèmes en sportscholen die je eeuwig jong moeten houden. Maar we worden ouder, we gaan dood. Om daarmee om te gaan vertellen mensen elkaar verhalen, en ik vind het fascinerend om die te horen en er zelf mee aan de slag te gaan. Zodat dat kampvuurgevoel weer terug komt, die kinderlijke drang om te weten hoe het afloopt, om mee te gaan in een goed verhaal. En welke verhalen vertellen we elkaar het liefst? De lugubere. Ziektes en ongelukken. Dat het gruwelijk mis is gegaan met die en die. In een soort van bezwering: pfff, met ons gaat het zo slecht nog niet.
Echt Zeeuwse lugubere verhalen, die kun je horen als je meegaat op een ghostwalk van Sinister Zeeland. Het is een project dat ik heb bedacht omdat ik fan ben van Britse ghostwalks: je gaat mee met een mysterieuze gids en die vertelt je bij allerlei oude en nieuwe panden intense, zwartgallige verhalen. Over moorden, spokerijen, terechtstellingen en gewoon over dikke pech.

En die verhalen hebben we in Zeeland ook volop: over galgenvelden, de Pest, lynchpartijen en recent nog: dat je in een bushokje zit en een plastic zak opmerkt, en dat daar dan een hoofd inzit. Jawel. We hebben nu twee spannende vertelwandelingen, door Vlissingen met gids Jan Jacobs (op vrijdag 14 april) en door Middelburg met gids Jan J.B. Kuipers (op vrijdag 28 april).
Wandel een keertje mee! En ik doe bij deze ook graag een oproep: ben jij ook zo’n gekkie als ik, met dezelfde fascinatie voor zwarte verhalen? Misschien ook een schrijver, historicus, creatief? We zoeken nog medestanders en dus ook gidsen, zodat we overal in Zeeland interessante wandelingen uit de klei kunnen stampen. Kijk dus  op www.sinisterzeeland.nl voor wat we allemaal doen. En het lijkt me heel leuk om samen een keertje te gaan griezelen! Want dat is stiekem het allerleukste wat er is.
Luctor et Putesco! (ik worstel en… verga). xx Marloes