Rachelle interviewt de Zeeuws-Italiaanse Graziella || "Liefde op het eerste gezicht.."

Zelden heb ik zo’n prachtige vrouw ontmoet. Ze intrigeert me, maakt dat ik haar taal meester wil worden om nog meer van haar te weten te komen.
 Maar ik zie ook zeker een andere kant. Deze Italiaanse schone, geïntegreerd in het Zeeuwse leven. Dat betekent ook aanpassen op aan aantal fronten.

Ik ging met haar in gesprek, tijdens een ‘fout’ bakje cappuccino (cappuccino drink je alleen in de ochtend, espresso een hele dag).
Graziella Furfanelli is geboren in Turijn, en woont momenteel in Serooskerke (Schouwen-Duiveland). Ze spreekt naast haar moedertaal vloeiend Frans en Engels en dat zijn ook de drie talen die thuis in haar gezin worden gesproken. 
Ze woont al meer dan 20 jaar in Nederland, maar mist nog altijd haar Italië! 
Tekst: Rachelle Verhage


Je hebt nu zelf prachtige kinderen. Maar wat is het verschil met het schoolleven in Italië, toen jij nog als klein meisje naar school ging?
“Het eten op school! De lunch en het diner zijn belangrijke maaltijden in Italië. Op de scholen zijn koks die vers koken voor de kinderen tussen de middag. Lekkere verse pasta’s bijvoorbeeld. De peuterspeelzalen hebben allemaal bedjes en daar slapen de kinderen ’s middags. Even een dutje doen.
En eet je niet op school tussen de middag? Dan eet je een lekker home cooked meal bij Nonna (de oma van de familie).”
Het lievelingseten van Graziella als kind was de zwaardvis van haar oma. Gebraden in de open haard met alleen maar olijfolie, peper en zout. Meer heeft een vers gerecht vaak niet nodig. “De kinderen in Italië hebben vaak 3 maanden zomervakantie en gaan ook op zaterdag naar school,” zegt Graziella. Overigens dragen de kinderen in Italië een schooluniform, iets waar ze helemaal achter staat. “Het maakt de verschillen minder zichtbaar. Je ziet niet wie er merkkleding draagt en wie niet. Een groot goed voor de Italiaanse kinderen,” vindt Graziella.

Zijn er nu grote verschillen in de cultuur?? Waar heb je bijvoorbeeld heel erg aan moeten wennen in Nederland?
“Op zondag at (in Italië) de hele familie samen bij Nonna! Overigens pas vanaf 20.00 uur en niet om 18.00 uur. Hoe zuidelijker je komt, hoe later ze eten.
Ik denk dan aan lekkere kazen, wijn, goede olijfolie, pasta en allemaal mooie gerechten.
Er werd met zoveel zorg voeding bereid, met echt verse ingrediënten. Het was elke week weer een feest! Dit samen eten is echt iets dat bij de Italiaanse cultuur hoort. Ook met vrienden en collega’s is dit een normaal iets.”

“Italianen zijn graag in groepen, ook op het werk. Teamwork zeg maar. Een ‘zwakker’ iemand wordt zo makkelijker meegetrokken door ‘sterken’ en zo leer je van elkaar en creëer je geen competitie. Daarom hebben we op Italiaanse basisscholen ook veel minder pestgedrag dan hier in Nederland. Het lijkt of iedereen hier wat meer individueler is.”
“Daarnaast mag emotie gezien worden. Bij vrouwen, bij mannen, dat maakt niets uit. Er wordt over gesproken. We gaan niet zo snel naar een coach of psycholoog. We hebben de familie waar je al jouw emoties kwijt kunt. Emoties zijn mooi! Accepteer het. Vasthouden is slecht, gooi het er maar uit.”
En de vrouwen in Nederland en in Italië?
“In Italië kijken mannen veel naar vrouwen. Ze complimenteren, fluiten en kijken na. Heerlijk! Vrouwen zoeken daar niets achter, maar voelen zich vaak gevleid. De uitzonderingen daar gelaten! 
Ook het modebeeld is anders. De vrouwen volgen de Italiaanse mode echt op de voet. Misschien komt dit wel door de Romeinse invloeden, maar veel Italiaanse vrouwen zorgen ervoor dat ze elke dag volledig verzorgd voor de dag komen. En geen huispak, knot en beha-loos, als je thuis bent, maar net als buitenhuis volledig verzorgd!”
Graziella is gewend om complimenten te krijgen en ze merkt dat Nederlandse vrouwen dat minder gewend zijn. 
“Ik geef graag complimenten, zeker ook aan vrouwen. In Nederland moesten de mensen in mijn omgeving daar toch even aan wennen.”

Moest je erg wennen aan de andere smaken in Nederland? Of aan onze ‘gebruiken’ (vraag ik terwijl ik midden op de dag mijn tweede cappuccino bestel)?

“Cappuccino drink je inderdaad alleen in de ochtend, espresso een hele dag. Thee wordt bijna niet gedronken in Italië, alleen Kamille thee als je niet lekker bent. Kinderen drinken overigens Orzo, dit lijkt op bamboe koffie maar dan minder bitter. Om zo wel aan de smaak van koffie te wennen.”
“De smaken verschillen verder nogal, ja! Een tomaat smaakt in Italië veel zoeter, sappiger. En als je hier in Nederland een stuk voorverpakte mozzarella koopt in de supermarkt, smaakt deze zeker heel anders. Door echt goede verse producten te kopen heb je weinig meer nodig om het op smaak te brengen. Vaak is een goede olijfolie en wat peper en zout voldoende. ”
“Kijk, de pasta zoals veel hem maken met gehakt, soepgroenten en een tomatensaus is natuurlijk niet de pasta zoals ik hem ken van vroeger. Maar ieder zijn eigen manier hoor. Ook in Zeeland zijn er plaatsen waar je echt goede Italiaanse ingrediënten kunt kopen trouwens.”

Graziella geeft momenteel Italiaanse les door heel Zeeland (klik hier als je daar meer informatie over wilt) en is twintig jaar geleden begonnen aan de Volksuniversiteit in Middelburg.
“Italiaans leren is eerst luisteren,” zegt Graziella. De taal is overigens moeilijk te leren qua grammatica, (vervoegingen van werkwoorden blijkt zeer lastig voor Nederlanders zonder persoonsvorm). Maar eerst goed luisteren dus. De woorden worden met zoveel passie uitgesproken, dat het lijkt alsof ze zingt als ze in het Italiaans begint te praten tegen me.
Daarnaast organiseert ze reizen door haar moederland Italië. Zodat je kunt proeven, oefenen met de taal en genieten van alles wat Italië te bieden heeft.
Deze mooie vrouw met lange zwarte haren kiest zorgvuldig haar kleding, maar ook haar woorden. Ze praat rustig, maar zo nu en dan komt de echte Italiaanse aan de oppervlakte als ze haar passie voor iets wil overbrengen. De wilde handgebaren en de liefde in haar ogen. Dat is het ware Italië.

Grazie Graziella, Chi trova un amico, trova un tesoro!

Nog even een nootje..
Graziella en haar dochter Elisa hebben een boekje gemaakt voor de kinderen in het Italiaanse Amatrice!
In dit Italiaanse dorp werd door een zware aardbeving een school verwoest waarbij 11 schoolkinderen om het leven kwamen! Het boekje kun je voor 8 euro kopen via deze LINK en de volledige opbrengst gaat naar de herbouw van de verwoeste school!