Op zoek naar het echte Zeeuwse meisje #8 Drie Zeeuwse meisjes uit Zierikzee!

Zierikzee – De Zeelandbrug. De Dikke toren die in de verte al op me wacht. Mij als het ware als een magneet richting Zierikzee trekt. Had ik al eens verteld dat ik van Zierikzee houd? Een van de plekken -na Middelburg- waar ik het liefste ben in Zeeland. De idyllische haven, gevels die hun geschiedenis fluisteren en de gemoedelijkheid, gastvrijheid en sfeer, die je terug vindt in de horeca en de mensen die je ontmoet. 

Ik had om 11 uur een afspraak bij De Werf in Zierikzee, met een prachtig uitzicht op de oude stadspoort, waar vroeger de paard en wagens doorheen raasden. Een afspraak met drie rasechte Zeeuwse meiden! Geboren en getogen in Zierikzee en trots op hun roots.
Eva (21 jaar), Maud (21 jaar) en Daphne (20 jaar), twee studenten en 1 zelfstandig ondernemer kwamen afzonderlijk van elkaar aan gefietst. Een drie-eenheid. Samen opgegroeid.
De basisschooltijd weten ze zich nog goed te herinneren.
“Natuurlijk hebben we met school vaak de Dikke Toren beklommen! Dat is een groot deel van onze geschiedenis. Als ik dan over de Zeelandbrug terug naar huis rijd denk ik: mooi, de toren staat er nog.”

De moeder van Daphne heeft haar altijd veel verteld over Zierikzee. “Het is toch belangrijk dat je de geschiedenis kent van de stad of dorp waarin jij woont? En niet voor niets is de film Michiel de Ruyter in Zierikzee opgenomen!”
“Zierikzee is eigenlijk een STORP, vind ik. Een combinatie tussen een stad en een dorp. Het is Zeeuws gezien meer stads, maar in vergelijking met Rotterdam is het zeker een dorp.” Daphne studeert momenteel in Rotterdam en zij kan het dus weten.
“Toen ik de eerste keer in Rotterdam was en ik vertelde dat ik uit Zeeland kwam, begon het hoor. De verhalen over de weilanden, molens en klompen. En altijd de opmerking; dat is ver weg! terwijl het van ons naar Rotterdam echt niet zo ver rijden is.”
Zelfs anno 2017 heerst dat stigma nog steeds over Zeeland. Grappig eigenlijk.

“Als ik Zeeland binnen rijd is het echt net of ik op vakantie ben. Ik ben altijd blij weer terug te zijn. Rust, frisse lucht! In Rotterdam heeft iedereen haast en het is altijd zo ontzettend druk.”
Nu is Schouwen Duiveland echt een prachtig onderdeel van Zeeland.
“Alles is gewoon mooi hier! Het strand, de plaatsen, de mensen…” De meiden zijn trots op hun afkomst. Waar mijn generatie in de startblokken stond om weg te rennen uit Zeeland na het behalen van diploma, merk ik dat het bij deze generatie minder leeft. Dat ze meer trots zijn op waar ze vandaan komen en er niet aan moeten denken zich buiten Zeeland te vestigen.
Opgroeien in Zeeland heeft deze meiden dankbaar gemaakt.
“Wat ik zelf heel erg merk is de veiligheid van het ons-kent-ons. De sociale controle was zeer groot, want iedereen kende je en wist wie je vader en moeder waren. Dus al vanaf heel jonge leeftijd fietsten we alleen naar school. Of liepen we naar het centrum, na schooltijd. Veel mensen ervaren het ons-kent-ons gevoel als beklemmend, maar zo heb ik dat absoluut niet ervaren. Juist een heel gemoedelijk en veilig gevoel.” geeft Eva aan.
“En weet je? Zierikzee is toch net weer te groot voor roddel en achterklap. Dat heb je wellicht meer in de kleinere dorpjes.”

Het modebeeld blijkt niet te verschillen met Rotterdam.“Weet je wat wel een groot verschil is? Als ik bij mijn opa en oma met gaten in mijn broek zou komen, dan vragen ze gelijk waarom ik mijn geld daaraan heb uitgegeven..”
Als ik ze vraag naar de hotspots in Zierikzee roepen ze bijna in koor, “De Biet.”
Daar schijnt het vrijdagavond stampvol te staan met feestvierders.
De Pizzeria is ook al zo’n hotspot, of de Proeverij.
En wat vinden ze het verschil tussen Zeeuws meisje en een niet Zeeuws meisje?
Zeeuwse meisjes zijn nuchter. “Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg,” is denk ik iets positiefs. We zijn allemaal wie we zijn en dat mag ook.

Spreken ze dialect?
Alledrie moeten ze lachen om mijn vraag.
“Bij ons thuis praten ze zeker Zeeuws,” zegt Eva. En ook bij Maud thuis spreken ze in dialect.
Buiten Zeeland vinden veel mensen dat ze Zeeuws praten en lachend vertellen ze over de rolemmer. De WAT?
“Ik vroeg dus aan een mede-student waar de rolemmer stond en ze keek me aan alsof ze water zag branden.”
Een rolemmer is een ander woord voor de grijze kliko, mocht je nu denken: WAT?
“Maar ik denk dat de jeugd het dialect niet meer zo spreekt als vroeger, we zijn toch meer moderner,” zegt Eva. Jammer eigenlijk

Dialect, rolemmers, stappen bij de Biet en het beklimmen van de Dikke Toren!
Een mooie samenvatting van ons leuke gesprek. En na ons gesprek stopte het niet, want de meiden nodigde mij uit voor een wandeling langs al hun favoriete plekken in Zierikzee. En wie weet schrijft een van deze meiden binnenkort wel meer over Zierikzee op ZeeuwZe.
Een olijk trio! Alledrie de meiden zijn van plan Zierikzee niet te verlaten. Wellicht tijdelijk voor hun studie, maar daarna komen ze graag weer terug.
Niks geen startblokken. Niet snel Zeeland verlaten voor de Randstad. Maar trouwe Zeeuwse meiden met een grote liefde voor hun Zierikzee!