Mam, wat is een aanslag?
De onbezorgde wereld van onze kinderen werd/wordt ook vandaag weer flink door elkaar geschud…
‘Waren wij niet op vakantie in Turkije?’
‘Parijs, dat is toch bij EuroDisney?’
‘Mam, vanaf dat vliegveld in Brussel vertrekt papa toch wel eens als hij voor zijn werk op reis gaat?’
“Engeland is toch waar Harry Potter woont?” “Is dat niet heel dichtbij?”
“Mam. wanneer is er een aanslag in Nederland?”
Bij de meeste kinderen zijn de radertjes flink aan het werk!! Sommigen zullen vragen gaan stellen, anderen ‘kleuren zelf de plaatjes in’. Als ouder is het fijn om dan vinger aan de pols te houden bij wat er speelt bij jullie kind of kinderen. Naar aanleiding van de recente aanslagen had ik -Lianne, redactielid en kindercoach- hier een gesprek over met een traumadeskundige!
Samen kwamen we op deze tips:
- Beslis zelf wat jullie kind hier van meekrijgt. Als ouder kan je inschatten wat jullie kind aan kan. Is jullie kind niet aan zulke zaken toe? Schakel dan de televisie of tablet uit in het bijzijn van jullie kind. Kleine potjes…
- Kijk samen naar het Jeugdjournaal. Met de nadruk op SAMEN. Vraag daarna op luchtige toon wat jullie nu net hebben gezien en of jouw kind hier nog vragen over heeft. Je kunt ook vragen naar het gevoel dat je kind hierbij heeft.
- Op school wordt er waarschijnlijk ook het één en ander besproken en op veel scholen wordt er naar het Jeugdjournaal gekeken. Vraag op een geschikt moment (lees; als je er ook echt de tijd voor hebt) of het besproken is op school, wat weet jullie kind er van en wederom of jouw kind nog vragen heeft.
- Probeer in de gesprekjes objectief te blijven, hoe moeilijk dat ook is. Ontken niet dat dit verschrikkelijke en verdrietige zaken zijn, maar… Leg het er zelf niet dik bovenop. Het mooist is ook als je jouw eigen menig weglaat (en dat is moeilijk hoor), zodoende leert jullie kind een eigen mening vormen.
- En wat doen jullie dan met de vragen die komen?
Geef eerlijk antwoord!
Jouw antwoord zal altijd minder gruwelijk zijn dan wat er in de fantasie van een kind kan ontstaan. Geef eerlijk antwoord, maar wel relativerend. Geef antwoord op de vragen, maar beperk jezelf in extra informatie die je geeft. Houdt het bij het onderwerp dat jullie kind aan heeft gesneden. - In plaats van praten vinden sommige kinderen het juist fijn om te tekenen over deze gebeurtenissen (voor de juffen of meesters onder ons ook een goede tip om in de klas te doen!).
Vouw een tekenvel doormidden. Aan de ene kant kunnen de kinderen een tekening maken over hoe zij dit nieuws ervaren, aan de andere kant een tekening hoe zij een veilige, liefdevolle wereld voor zich zien. - Stel kinderen vooral (op een realistische wijze) gerust.
- Zoek samen de lichtpuntjes: de helpers en de helden. Kunnen we iets positiefs zien in deze gebeurtenis?
- Heeft jullie kind geen behoefte om er over te praten dan zal het waarschijnlijk op dit moment geen (grote) rol spelen in zijn/haar gedachtegang. Dit is ook prima, laat het zo.
En weet je… het is en blijft moeilijk -als papa en mama (of opa en oma)- om hier mee om te gaan, omdat je zelf ook een vat vol emoties bent. En dat mag ook, we zijn allemaal mensen!
Daarom is het zo belangrijk om op ons eigen gevoel te vertrouwen, wanneer je praat met je kind. En laten we deze liefde aan ze doorgeven!
