Interview met Stefan Siwabessy: "Gitarist, kunstenaar, filosoof en papa!"

Kunstzinnig, filosofisch en mystiek! Ik had de eer om te mogen praten met Stefan Siwabessy, gitarist (en bandleider) van Waylon. Kunstenaar, filosoof en bovenal papa. Nu moet ik er wel even bij vertellen dat ik Stefan al heel lang ken, aangezien onze oma en opa jarenlang buren waren in Koudekerke.
En toch kennen we elkaar niet. Ik heb namelijk nog nooit echt gepraat met de persoon die nu tegenover me zit.
Tekst: Rachelle Verhage 
Stefan heeft Molukse roots. Met een Molukse vader en een Nederlandse moeder staat hij -net als ik- tussen twee culturen in, waarbij je -in mijn geval- heel lang op zoek bent naar je eigen identiteit.
Ook onze geschiedenis (en die van onze opa en oma) is praktisch hetzelfde. Het achterlaten van je thuisland, loze beloftes, oneervol ontslag, wonen in een kamp. Dit allemaal laat z’n sporen na bij de eerste, tweede, en ondertussen ook derde generatie.

De gitarist
Toen Stefan zes jaar oud was, was Henny Vrienten (Doe Maar) zijn grote voorbeeld. Maar ook Jimi Hendrix was een groot voorbeeld en inspirator.
Op het toilet kon hij eindeloos liedjes schrijven, zelfs nog voordat hij gitaar leerde spelen!
Elf jaar was hij toen hij de oude gitaar van de buurman kreeg en vader John zei, “dan pakken we het goed aan en ga je op les!”
Met twee nichten ging hij op gitaarles en hij bleek talent te hebben!
Bob Roganovic –zijn docent- vierde niet veel later zijn verjaardag in de Piek in Vlissingen (naast Bob heeft hij in zijn beginperiode ook les gehad van John Caljouw en Leo van de Ketterij).
Bertus Borgers (Herman Brood) trad daar op, maar ook Stefan mocht zijn opwachting maken. Op zijn 12e stond hij dus op het podium van De Piek in Vlissingen en dat smaakte naar meer!
Met de beelden van Woodstock in zijn achterhoofd droomde hij van een carrière in de muziek! Het conservatorium was de logische volgende stap. Stefan wilde zijn geld verdienen met zijn eigen muziek, de underground in zijn wezen aanspreken en op de meest creatieve vorm zijn hersenspinsels een podium geven.

Na zijn opleiding stapte Stefan in een goed lopende coverband waarmee hij 150x per jaar optrad. In de Cover Scene leerde hij Waylon kennen, die hem een belofte maakte (na zijn deelname aan Hollands got Talent): “ik ga mijn eigen plaat opnemen en dan bel ik je.”
Deze belofte heeft hij gehouden en zo wil het dat -na een jaar- Waylon aan Stefan vraagt of hij plaats wil nemen in zijn band als gitarist en bandleider.
Stefan -inmiddels docent op de Herman Brood Academie- had alle vertrouwen in Waylon, zowel als mens als muzikant en zo ontstond er een mooie vriendschap en samenwerking.
Een common ground die Stefan heeft met Waylon is zijn eigenzinnigheid. Nu ken ik Waylon niet persoonlijk, maar ik kan me er alles bij voorstellen. Samen zijn ze in een sneltrein gestapt en na de eerste single van Waylon “Wicked Way” die belandde in de top 40, braken ze door in Nederland!
In 2010 hadden ze reeds 10x het voorprogramma gedraaid van Whitney Houston (!) in Engeland (O2 arena), Ierland, Sportpaleis in Antwerpen! Dan sta je als jongen uit Koudekerke ineens voor 25.000 mensen! “Bizar” noemt hij het zelf.
De teller voor Ahoy staat momenteel op 30, maar ook Paradiso, North sea Jazz kan hij afvinken.
Deze podia stonden allemaal op zijn bucketlist. Maar wat nu?
“Genieten: Rust en tevredenheid volgt er dan.” Stefan de filosoof. Bescheiden als altijd.

Kunstenaar
Naast zijn muziek heeft Stefan nog een creatieve uitlaatklep. Want -zo zegt hij- “creatieve mensen willen altijd grenzen verkennen.”
Muziek is net als kunst een expressie middel. “Als ik iets creëer op doek, is er niets of niemand waar ik rekening mee moet houden. Alleen mezelf! En dat werkt heel meditatief!”
Papa
Stefan heeft een van de liefste vrouwen die ik ooit heb ontmoet. Liefdevol en altijd zorgzaam en samen hebben ze een prachtige dochter van 4 jaar.
“Het vaderschap geeft een andere dimensie aan kunst en aan muziek. Je krijgt er een taak bij, want ineens ben je opvoeder. En alles moet wijken wanneer er iets is met je kind. Ik ben een geluksvogel,” zegt Stefan.
Zijn ogen stralen als hij vertelt dat hij nu nog meer geniet van zijn muziek!

“De komst van mijn dochter is ook het verschil tussen leven en dood. Waar ik voorheen puur bezig was met ik moet er alles uithalen voordat ik dood ga, denk ik nu anders. Ik wil zo lang mogelijk van haar genieten en dus zolang mogelijk leven. En dat brengt ook weer angst met zich mee. De angst om ziek te worden en dood te gaan.”
Herkenbaar, want je bent jezelf heel erg bewust van je eigen sterfelijkheid en die van een ander. Leren loslaten is moeilijk maar wel heel belangrijk, want anders leef je met angst.

Zijn woorden raken me. Toveren een glimlach op mijn gezicht en tranen in mijn ogen.
“Je zult als volwassene weer terug moeten naar de naïviteit van een kind.”
Alleen dan kun je genieten van alles wat op je pad komt.
Deze man is ondanks zijn successen, ondanks zijn talenten een bescheiden mens. En dat siert hem!