Inburgeren in Zeeland? Dit moet je weten!

Heel grappig hoe dit artikel is ontstaan. Ik sprak laatst een viertal vrouwen die nog maar zeer recent in Zeeland zijn komen wonen en deze gesprekken waren geweldig (respectievelijk uit Amsterdam, Maastricht, Gouda en Utrecht). Ze vertelden allen over hun ervaringen in Zeeland en waar ze nu precies aan moesten wennen. Mijn vingers begonnen te jeuken, zoals vaker het geval is als ik geïnspireerd raak. Ik wil heel graag -voor de Zeeuwen onder ons- een samenvatting delen van de  punten waar niet Zeeuwen aan moeten wennen als ze in Zeeland komen wonen. Hilarisch!
Tekst: Rachelle Verhage 
ONS-KENT-ONS
“Ben jij er eentje van…?” Een vraag die veelvuldig gesteld wordt. Het ultieme schoolplein gevoel. Ik vind het overigens heerlijk om in Middelburg te lopen (waar ik woon) en bekenden tegen te komen. Maar ik snap dat je op andere plekken in Nederland dat helemaal niet hebt. Wen er dus maar aan dat iedereen elkaar via-via wel kent. “Ben jij er niet eentje van…?”

TREKKERS OP DE WEG
Ooit zei iemand tegen mij: “Het woord trekker wordt alleen uitgesproken op het platteland en het woord tractor in de stad.” Waar of niet waar? Daarnaast is het enorm wennen dat je ineens in een file belandt, omdat een trekker niet zo hard kan rijden. Slik op de weg en een sliert van auto’s die geduldig (of druuzig) achter de trekker aan hobbelen. Typisch Zeeuws?
EEJ
En nee, dan bedoel ik niet het magazine. Veel Zeeuwen plakken het woordje ‘Eej’ achter hun zin. Ik maak mezelf daar geregeld schuldig aan en ik vind het heerlijk. Sowieso spreken we in Zeeland met een dialect. En dat hoeft niet plat-Zeeuws te zijn, maar dat kunnen ook andere woorden en/of zinnen zijn.
La-ma-doen: dit betekent dus niet ‘laten we het maar doen’, maar ‘laat maar zitten’.
Smout: een mooie Zeeuws woord voor smeer.
Ik ga om boodschappen: “Ga je er omheen lopen?” Tja, wij halen nooit boodschappen, maar gaan er om.
Komma-langs-achter: Langs achter? Je loopt achterom dus?

IN HET DUITS AANGESPROKEN?
Het liedje van onze geliefde Zeeuwse band BLØF zegt het al: “daar waar je in het Duits wordt aangesproken”. Het hele jaar door worden we in Zeeland overspoeld door Duitse toeristen, hartstikke gezellig. Maar het kan inderdaad zomaar zijn dat je op het terras in het Duits wordt aangesproken.
EEN MOSSEL, TWEE MOSSELS?
Zeeuwen zijn verre van stug, maar (het blijkt) zo kunnen we wel overkomen. Ik vergelijk het in mijn boek met een mossel. Wanneer je de mossel hardhandig open wrikt, smaakt hij natuurlijk voor geen meter.
Maar als je ze vol liefde kookt , dan gaan ze vanzelf open. En smaken ze heerlijk.
I rest my case! Trouwens, wij hebben het natuurlijk over mossels, niet over mosselen.
VERRASSING!!!!!!
Op ons kleine stukje Nederland stampen we enorm veel en grote projecten uit de grond. ‘Onze’ N8vdN8 in Middelburg is een van de grootste van Nederland. Cuisine Machine is ook zo’n voorbeeld. Vestrock in Hulst, Goes modestad, Beachboom, Culikaravaan en zo kan ik nog wel even doorgaan.
“Zeer verrassend hoeveel toffe projecten hier in Zeeland worden bedacht en uitgevoerd.”
Een innovatieve provincie met zoveel meer mogelijkheden dan dat je zou verwachten.

UT STRANGE MEE VEE RUIMTE
Het strand speelt een grote rol in ons leven. Ook de zee trouwens. De zilte zeewind die aan onze haren trekt en zorgt dat onze hoofden leeg worden. Althans dat is bij mij het geval.
“De ruimte in Zeeland is verbazingwekkend. Zeker in de winter. Als je dan op het strand wandelt, kan het zomaar zijn dat je helemaal alleen bent op dat grote strand.” Heerlijk! Ik houd enorm van het strand, en van de zilte lucht. Zuurstof. Ruimte. Het waait inderdaad mijn hoofd leeg en zorgt dat ik met mijn beide voeten weer stevig in de klei sta. Dat zit zeker in onze DNA.
ZEEUWSE MEISJES
Dit punt vind ik enorm grappig. “Zeeuwse meisjes zijn anders…”
Laten we het hopen, want wat mij betreft is anders=goed. Wat maakt ons nu anders?
Of je het er nu wel of niet mee eens bent? Dit zijn de bevindingen:
Nuchter (ik praat zelf liever over aards, maar goed. Ik snap het.).
Niet lullen maar poetsen (harde werkers, goed! Typisch Zeeuws?).
Gesloten (denk mossels).
Geen prinsesjes (ik vrees dat mijn man daar soms anders over denkt).
Geen drama queens (nogmaals: ik vrees dat mijn man daar soms anders over denkt).
Loyaal en trouw ALS ze je toelaten in hun hart (wat mij betreft klopt dit zeker!).

Dat niet-lullen-maar-poetsen-verhaal vind ik interessant. Want ook in ons boek ‘op zoek naar het echte Zeeuwse meisje’ is dat onderwerp vaak besproken. Een van de Zeeuwse meisjes had daar het volgende antwoord op: “Weet je, in Zeeland zijn de afstanden toch vaak langer. Veel tieners die naar de middelbare school moeten, fietsen vaak een flinke afstand om daar te komen. Door weer en wind, of het nu sneeuwt, hagelt of ijzelt.”
Klopt, ik moest van Domburg naar Middelburg fietsen (zo’n 13 kilometer), 5 dagen in de week (en dan ’s middags wanneer de wind is gedraaid weer terug)!
Wat overigens bij mij er voor gezorgd heeft dat ik niet heel graag fiets (zeg nooit). Tja..