Lieve vrouwen anno 2016, hoe doen jullie dat????
Vrouwen anno 2016, hoe doen jullie het?? |
Mijn man en ik zijn gevoelsmatig al 100 jaar samen. Verkering vanaf onze 15e.
We hebben samen 4 jongens (6, 9, 13 en 16 jaar) en werken allebei hard (goed, ik iets harder vind ik zelf).
Ik werk 28 uur trouwens en dat is meer dan genoeg, want de rest van mijn tijd bemoei ik me lekker overal tegenaan.
Scheren, plukken en seksen?
Maar goed, om terug te komen op mijn vraag: hoe doen jullie het?
Daarmee bedoel ik: én werken, huishouden, opvoeden, vriendinnen, (schoon)ouders, sporten en ook nog eens vrouw zijn (scheren, plukken, seksen)?
Ik bevind mezelf namelijk in de overtreffende trap van moe. Moe, moe, moeder.
Mijn huis is vaak een puinzooi, ik schreeuw best weleens tegen mijn kinderen en wil eigenlijk stiekem helemaal niet werken. Ik wil thuis op de bank liggen en taart eten en series kijken.
Althans, zoiets dan.
Handgranaat
Het hebben van een puber is ongeveer gelijk aan het vasthouden van een handgranaat waarvan de pin eruit is. Niet loslaten, want dan ontploft hij.
Terwijl de puber niets liever wil dan losgelaten worden.
En wij hebben er twee van rondlopen.
Onze twee jongens van 6 en 9 jaar zijn gruwelijk zelfstandig, waarschijnlijk door onze opvoeding, en laten zich niet klein houden.
Maar ik ben een mama die haar kinderen graag klein houdt. Ja, ik laat moeilijk los.
Althans onder de 12 jaar laat ik moeilijk los, want lieve vrouwen, daarna begint het grote loslaten.
Ik denk dat het universum de pubertijd heeft bedacht, opdat alle moeders dan gedwongen worden hun kind los te laten. Want heel eerlijk? Er komt een moment dat je niets liever doet dan loslaten. Laten we even eerlijk zijn. Wat een rust brengt dat!?
Ze beginnen met ogen rollen, haartjes onder de oksels, stinkvoeten, rommelige en stinkende kamers, niet willen douchen, altijd weg zijn en je eindigt met het gevoel dat je een B&B runt.
En dan denk je.. tijd om op jezelf te gaan. Voilà, het universum heeft nagedacht voor het ons ontwierp.
Hoeeeeeeeeeeee
Maar goed, vrouwen! Do tell, hoe doen jullie dat?
Hoe loop je uiterst kalm de deur uit met je bloedjes van kinderen, terwijl je haar in de krul zit en je voeten in kekke hakken steken?
In de verte hoor je de vaatwasser zijn werk doen en manlief zet nog even snel de wasmachine aan voordat hij gaat werken.
De rugzakken zijn keurig ingepakt, voorzien van verantwoord, suikervrij lekkers.
En pubers stappen op de fiets zwaaiend en roepend:’ tot straks lieve moeder!’
Utopia
Ja, ja ik weet het. Het is een Utopia.
In werkelijkheid loopt het bij ons namelijk allemaal anders.
Onze routine
Mijn wekker gaat om 6.30 uur maar ik snooze tot zeker 7 uur. Mijn man staat om 6.00 uur op maar moet minimaal een half uur douchen wil hij tot iets in staat zijn. Dan begint het rennen (voor mij althans).
Eerst zelf douchen, haar in een knot en aankleden. “Waar is nu mijn andere sok???”
Kinderen wakker maken, dreigen met onthouding (computers en televisie), dreigen met natte washandjes en dan net zolang blijven zeuren totdat ze aangekleed zijn.
Vervolgens naar beneden rennen om ontbijt te gooien.
Gooien?
Zeker! Een mueslireep in iedere hand en op de bank de reep opeten.
Dan de keuken in om de bakjes om te spoelen (waarom doe ik dat ’s avonds nooit??) en brood te smeren, om de boterhammen vervolgens in het bakje te proppen.
Een appel erbij en een plak ontbijtkoek. En natuurlijk een flesje water (toch nog iets verantwoord) en hopplaaaa in de schooltassen ermee.
Manlief eet elke ochtend een ontbijt-granen-koek, gezien op de reclame. Je weet wel, zo’n reclame waarin de zon gaat schijnen als je de koek eet.
Boordevol suikers, e-nummers en toevoegingen. Maar verrekte lekker.
Oh, en rent dan de deur uit. Vaag iets roepend.
Klodders gel
Het is ondertussen 8 uur.
“Zijn jullie haren al gedaan?????”
Gelukkig zijn het jongens, want het gespartel met elastiekjes, vlechten en klitten zou ik nimmer overleven.
Hier en daar gooi ik wat klodders gel richting de bank en ga mijn schoenen aantrekken.
“WIE HEEFT MIJN LINKERSCHOEN GEZIEN????”
Vijf over acht sta ik buiten met de twee kleintjes.
Hebben ze hun mueslireep op? Zou het niet weten.
Hebben ze hun tanden gepoetst? Hoop het.
Hebben ze schoon ondergoed aan? Uhm..
De pubers rijden, overigens afzonderlijk van elkaar, nors kijkend naar school. Niemand zwaait. Niemand wuift. Niemand blaast een kushandje.
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
En dan kom ik er ineens achter dat ik niet eens dagcrème op mijn gezicht heb, mijn haar nog in een soort van knot heb zitten en dat ik een vlek heb op mijn shirt.
Natuurlijk.
Niet nog een keer!
En als ik dan aan het einde van de middag thuis ben, de jongens van de BSO heb opgehaald en we herenigd zijn als gezin.. begint het hele gekkenhuis opnieuw (denk aan opruimen, koken, tafel dekken, eten, tafel afruimen, opruimen, afwassen, puin ruimen etc.).
Wie heeft er nu tijd om het bed elke week te verschonen? Ik lig er liever in.
Wie heeft er tijd om onder de bank te zuigen? Ik lig er liever op.
Wie heeft er tijd om de ramen te zemen? Ik word liever niet gezien.
Samenvattend
Dus samenvattend, eindig ik mijn satire hierboven met een vraag.
HOE DOEN JULLIE DAT?
Liefs Mrs.Hanna