Gastblogger Manon || De kustmarathon 2017, de mooiste van Nederland!
KUSTMARATHON WEEKEND
Na al heel wat marathons gelopen te hebben, begon het marathon avontuur vijftien jaar geleden in Zeeland. De allereerste marathon van Zeeland. Wat nu is uitgegroeid tot een super mooi en zeer groot evenement was toen nog alleen de marathon voor hardlopers.
En nee.. Ik deed daar niet aan mee: maar mijn vader.
HUP OPA
Jaar in, jaar uit gingen we weer. Omroep Zeeland op de radio en hoppend van plek naar plek om hem aan te moedigen en eten & drinken te overhandigen. Wat was ik trots!
Niet wetende dat in 2013 zijn laatste marathon zou zijn…
Ook die marathon stonden we aan de zijlijn: nu met onze kinderen, zijn kleinkinderen. En was het mijn vader die trots was, omdat hij werd aangemoedigd met OPA!
HARDLOOPVIRUS
Ondertussen was ik ook zelf gaan hardlopen mét mijn vader en besmet met het hardloopvirus én het marathon weekend in Zeeland. Mede dankzij mijn vader heb ik tot 12 á 13 kilometer gelopen en heb ik ook verschillende keren meegedaan aan de ladiesrun tijdens het kustmarathon weekend. Met natuurlijk mijn vader als toeschouwer.
Mijn vader missen we -de laatste twee kustmarathon-weekenden- enorm. De dagen ervoor voelde ik mij niet fijn. Vorig jaar rond deze tijd was ik er zelfs ziek van. De gedachten dat ik aan het parcours zou staan maakte mij al misselijk. Ik had mezelf weer opgegeven voor de ladiesrun, maar ik kon het niet. Een paar weken voor de ladiesrun liep ik het parcours om te oefenen, samen met een vriendin.
Maar ik kon niet verder.. paniek.. paniek.. paniek.
FACEBOOK
Ik kon ook niet tegen al die berichten van iedereen op Facebook die meedeed of er iets over te melden had. Het was te confronterend en het deed te veel pijn. Wat altijd een weekend vol trots, vreugde, saamhorigheid en gezelligheid was, stond nu voor mij in rijtje met slechtste weekenden van het jaar!
En nu…het marathonweekend staat weer voor de deur.
En weet je…ik heb er zin in. Zin om weer te mogen proeven en zelf te mogen ervaren wat een prachtig weekend het is.
MIJN LIEVE VADER
Stapje voor stapje geniet ik meer van het hardlopen en juist als ik aan het hardlopen ben, voelt mijn vader intens dichtbij. Waar ik een jaar geleden nog in en in verdrietig van kon worden, maakt mij nu gelukkig. Nu loop ik regelmatig hard met een lach én een traan.
Vrijdag sta ik dan ook weer aan de start bij de ladiesrun en ga ik er voor. Wel met de nodige spanning en zenuwen. Maar trots dat ik er weer bij ben dit jaar, trots dat ik weer kan hardlopen en trots dat ik mijn vader bij mij heb.
