Elk eiland heeft een schat

Van eilandbewoner naar bootje
In het eerste stukje (Klik hier om het te lezen) dat ik voor De ZeeuwZe schreef, vertelde ik dat ik mij soms net een bootje voel. Een bootje om te varen naar vele eilanden met steeds weer totaal andere bewoners.
Ik ben niet altijd een ‘bootje’ geweest. Ik ben geboren als ‘eilandbewoner’ en ik dacht dat ons eiland ‘de wereld’ was. Hoe ik had leren kijken naar mezelf, naar anderen en naar alles om mij heen, dat was, zo dacht ik, ook precies hoe het was en hoe iedereen het zag of zou moeten zien. Ik wist ergens wel dat er ook mensen waren die anders naar het leven keken, maar ik had geleerd dat die mensen het mis hadden. Ze zaten ‘op het verkeerde eiland’.
Nu ik een ‘bootje’ ben, meer ik nog regelmatig aan bij het eiland waar ik ben opgegroeid. Ik ken er de weg, ik ken de geur, ik ken de mensen. Ik houd heel veel van hen.
Vooroordelen
Maar ik ken inmiddels ook de weg op andere eilanden en ben ook gaan houden van de mensen die daar wonen. Als ik op één van de andere eilanden ben en iemand vraagt me waar ik woonde vóór ik een ‘bootje’ werd, dan wijs ik naar ‘mijn’ eiland. En vaak schrikken mensen dan. “Wat erg voor je!” zeggen ze. Of: “Tjonge… nou, dan ben je nog goed terecht gekomen!” Over het algemeen vinden mensen het heel ‘goed’ van mij dat ik nu niet meer op dat eiland woon. Ze kloppen me op mijn schouder, geven me een knuffel en zeggen: “Kom maar lekker hier wonen, hier is het tenminste goed!”
Maar ik vind dat een beetje benauwend. Ik kan er niet goed tegen als mensen hun eigen eiland, hun eigen ‘soort’, neerzetten als ‘beter’ dan de anderen. Dat was lang geleden precies de reden waarom ik op een dag mijn eigen eiland heb verlaten en een ‘bootje’ ben geworden. In het begin durfde ik nergens aan te meren, want ik had een aangeleerde angst voor alles dat ik niet kende. Maar toen ik mijn angst langzaam maar zeker overwon, leerde ik steeds meer mensen kennen van steeds meer verschillende eilanden. Ik was –en ben nog vaak- verbijsterd door de vooroordelen die ik op elk eiland tegenkom. Ze doen me denken aan de vooroordelen op ‘mijn’ eiland.

Schatten
Tegelijk heeft elk eiland ook zijn eigen schatten en kostbaarheden. Op elk eiland ontdek ik liefde. En die liefde doet me óók denken aan de mensen van ‘mijn’ eiland.
Het raakt me diep, dat wat op het ene eiland gezien wordt als ‘het meest liefdevolle en kostbare’, op het andere eiland afgeschreven wordt als ‘het meest schadelijke en beperkende’. Doordat de inzichten zo enorm van elkaar verschillen, wordt de liefde vaak helemaal niet opgemerkt. Alsof er in een taal gesproken wordt die veel mensen niet verstaan.
Ik heb de liefde gevoeld in de eilandopvoeding die ik gekregen heb. De gereformeerde dogma’s, waar ik later afstand van deed, waren het meest liefdevolle dat de gereformeerde eilandbewoners mij vanuit hun inzichten konden geven. Ik ben dan ook oprecht blij met mijn gereformeerde opvoeding. Als ik altijd op dat eiland was gebleven, dan was ik zonder meer goed klaargestoomd geweest voor mijn volwassen leven.
Ballast en bagage
Maar ik bleef niet op dat eiland. En ik ging mijn gereformeerde bagage ervaren als ballast. Vergeleken met bewoners van andere eilanden, had ik achterstanden op sociaal, intellectueel, seksueel en relationeel gebied.
En ik weet zeker dat, wanneer een bewoner van een ander eiland een tijd zou verblijven op ‘mijn’ gereformeerde eiland, hij net zo goed het gevoel zou hebben dat hij vaardigheden en inzichten mist die nodig zijn om begrip te hebben voor de bewoners en om te functioneren volgens de daar geldende maatstaven.
Inmiddels begrijp ik dat mijn gereformeerde achtergrond, samen met het ‘afstand nemen’ daarvan, mij vandaag helpen om minder snel te oordelen. Ik heb begrip voor de gelovige medemens, om het even welke religie wordt aangehangen, maar ik begrijp het ook wanneer mensen niks van religie moeten hebben.
Ondanks dat ik op mijn eigen bootje ook vooroordelen ontdek, wil ik toch graag een ‘bootje’ blijven. Zo kan ik op elk eiland schatten zoeken en de liefde ontdekken achter wat mensen beweegt. En ik wil vertellen van de liefde die ik gevoeld heb op het eiland waar ik vandaan kom.
In mijn volgende blog vertel ik daar meer over.