Een fotograaf in het vizier!

MECHTELD JANSEN uit Middelburg heeft haar plaats al lang veroverd in de Zeeuwse wereld van de fotografie. Hoewel zij als fotograaf vooraan staat, blijft zij als mens liever op de achtergrond. We zijn dan ook heel blij dat zij zich toch aan de ZeeuwZe voor wilt stellen. Een gesprek met een boeiende vrouw over ruimte en kaders.

Aan de keukentafel van het Monumentenpand komt de hond met een bal aanlopen en klimt de poes lui op een stoel. Mechteld schenkt koffie in en vertelt over de verbouwing die het pand beetje bij beetje hersteld, met respect voor het verleden.
Ik zie al gauw dat ik te maken heb met een vrouw die van kwaliteit houd en respect heeft voor de eigenheid van mensen, dieren en dingen.

Hoe ben je ertoe gekomen om fotograaf te worden?
“Het was niet iets dat ik als kind al wilde. Als kind wilde ik eigenlijk kinderpsycholoog worden. Ik keek wel graag naar dingen en was observerend. In die tijd belandde ik echter in de zorg-sector puur uit automatisme, omdat mijn moeder dat ook deed, althans dat denk ik.
Veel dingen rijpen gaandeweg en dat doet het nog steeds. Dit maakt dat alles in beweging blijft.. Doorlopend!
Toen ik tijdens een reis in Indonesië ziek werd, besloot ik dat het tijd was om het roer om te gooien en iets te doen waar ik meer voldoening in kon vinden. Ik ging naar de Foto Academie in Amsterdam. Ik kreeg tijdens de opleiding al steeds meer opdrachten in Zeeland en merkte dat dat heel goed liep.”

Heb je een bepaalde specialisatie gekozen of ben je van nature ergens naar toe ontwikkeld?
“Ik kreeg steeds opdrachten voor portretten. Ik had destijds ook een portretrubriek in de PZC. Ik merkte dat dat me goed lag.”

Heb je in je werk als fotograaf voordeel van je agogische achtergrond?
“Eigenlijk wel ja. Ik zie wel een mooie link tussen psychologie en portretten maken. Het kijken naar mensen is toch wel de kracht van een goed portret maken. En dat gebeurt eigenlijk heel spelenderwijs.“
Wat is voor jou een goede foto?
“Voor mij is een foto goed als ik er bij wijze van spreken voor heb gezweet en gebloed. Dan haal ik daar de meeste voldoening uit. In mijn werk heb ik meer te maken met pluimen krijgen dan iemand die bijvoorbeeld werk doet dat niet zichtbaar is. Ik besef altijd heel goed dat mensen die minder zichtbaar werk doen evengoed die pluim verdienen. Ik kan dat goed relativeren.”
Hoe houd je de uitdaging in je werk?
“Die uitdaging ligt toch in bepaalde projecten waarin ik buiten de kaders kan werken.
Ik zie vaak dat creativiteit ingeperkt wordt door systemen. Ik ben wel iemand die tegen de systemen in wil gaan om dingen anders in beeld te brengen. Dat is wel een beetje de rode draad in mijn leven.“
Wat voor eigenschappen heeft een fotograaf nodig in jouw ogen?
“Het is wel belangrijk om een beetje brutaliteit te hebben, maar dan wel een genuanceerde brutaliteit. Je moet soms beetje brutaal zijn om een foto te kunnen maken, maar het is heel belangrijk om goed een situatie aan te voelen en te kijken wat er kan.“
Welke opdrachten hebben indruk op je gemaakt?
“Dat zijn zoveel opdrachten. Ik hou vooral van de contrasten in mijn werk. Zo mocht ik bijvoorbeeld tijdens een kraamvisite van Commissaris van Gelder aan Koning Willem Alexander en Koningin Maxima mee als fotograaf. Dat is een bijzonder moment. Een dag later stond ik een zwerver te fotograferen. Die tegenstellingen, daar houd ik van.“

Wat vind je het mooiste van je werk?
“Ik voel me eigenlijk een beetje een zondagskind, want ik besef dat er altijd heel veel mooie kansen op mijn pad komen. Ik kom op plaatsen waar ik anders niet zou zijn. Ik heb in verschillende richtingen opdrachtgevers, van bedrijven, tot de Provincie en kranten. Dat loopt allemaal heel vanzelf.
En het mooie is toch wel de vrijheid. Er is wel veel dat moet en het vraagt veel verantwoordelijkheid, maar ik heb toch ook erg veel ruimte. Daar ben ik toch wel heel dankbaar voor. Ik maak mooie trips, krijg mooie opdrachten, ontmoet bijzondere mensen. Ik krijg de kans om veel te beleven en veel te zien. Dat maakt me gelukkig ”

Is er veel veranderd door digitale fotografie?
“Ja, er is heel veel veranderd. Ik heb nog net het analoog werken meegemaakt, maar al vrij snel was het mogelijk om films te laten ontwikkelen en die in te scannen. Tegenwoordig zijn er wificamera’s die foto’s meteen vanaf de camera kunnen versturen. Toch hou ik nog steeds van dat beeld van mijn haar in een happy-pluk, omdat ik dat vast moest binden in de doka vanwege de chemicaliën.
Het is heel anders werken geworden, we kunnen nu voor veel verschillende kaders kiezen. Dat heeft ook voordelen. Daar zitten dan weer veel mogelijkheden in.“

Mechteld Jansen, een authentieke fotograaf die met open vizier naar de wereld kijkt.
Nog steeds nieuwsgierig? Kijk dan eens op haar website –> www.forumfotografie.nl