Column van Dennis; ZeeuwZe chickenshit

“Welkom in ons kippenhok,” schaterde de eindredactrice bij mijn aanstelling als eerste mannelijke columnist van de ZeeuwZe. Nu ik op de drempel sta, staat het kippenvel me op de armen. Je weet wel; zweet in de handen, langs de ruggengraat en dieper. Maar uiterlijk: koel, zelfbewust. Ik probeer mijn rol goed te spelen.
Want zo is het toch? Zij verwacht dat ik het vuilnis buiten zet, zij verwacht dat ik de auto was, naar korte rokjes kijk, en niets begrijp van de spaghetti in haar hoofd. Ik ben man, ik denk niet ik doe. Ik weet niets over de pijn van weeën, ik weet niets over niets te kort komen maar voel me toch niet gelukkig. Ik ben man, ik denk niet in gevoelens maar in driften. Hoe leg ik aan haar spaghetti uit dat ik bij dat rokje niet ineens minder van haar hou? Of hoe het komt dat ik een leeg vakje in mijn hoofd heb waar ik onhandige gedachten in op laat lossen.

Een haan tussen de kippen. Het hele hok kijkt me aan. Inschattend, argwanend, verrukt, onzeker? Borst vooruit, kam naar voren? Zonder voor te stellen er bovenop? Of een vleugel om ze heen, en de eieren warm houden zodat zij op stap kan.
Waar doe ik goed aan? Ik ga de vuilnis maar buiten zetten. Zal me vast geen windeieren leggen.
Tot volgende maand, Dennis
 

Dennis zal elke eerste dinsdag van de maand een column voor ons verzorgen over relaties, kinderen, vaderschap, liefde en meer.