Blog Single in Zeeland, MANNEN!!!!!

Hai, Sas hier!!
Mannen. Een onderwerp naar mijn hart. Maar toch eigenlijk ook niet.
Hierbij mijn BLOG voor de mannen. Want ik benijd ze, maar snap ze soms ook helemaal niet!

Lieve mannen,
Waarom mis ik jullie eigenlijk in mijn leven?
Nou, ga er maar eens voor zitten…
Jullie bieden kameraadschap op een manier die geen enkele vrouw kan invullen. Er zit namelijk nooit iets achter, het is wat het is. En deze kameraadschap mis ik. Want heel eerlijk? Bij vrouwen is het soms gewoon best lastig. Als je dan eerlijk iets zegt of vindt, verandert de energie en loop je kans dat er een einde komt aan een tot voor kort heel fijne relatie. Een man roept, schreeuwt, vecht, huilt misschien en gaat daarna verder. Alsof er nooit iets is gebeurd.
Ik houd van jullie lichaam. Ik kon uren op Tom zijn borstkas liggen terwijl hij aan mijn haar rook (althans dat dacht ik altijd). Het riep een gevoel van geborgenheid op, liefde en meer door mijn hele lijf. Jullie zijn fysiek lekker sterk en ik laat mezelf graag dragen, tillen of betasten.
Ik houd van het plekje in jullie hersenen dat ik ‘het zwarte gat’ noem. Daarin verdwijnen alle zorgen, eventuele pieker-momenten en onzekerheden. Piekeren is een vrouwending.
“Wat als…?”
“Stel dat..”
“Zou ze boos zijn?”
“Heb ik iets verkeerd gedaan?”
En zo kan ik nog wel even door gaan. Bij mannen verdwijnt dat in het zwarte gat. Om nooit meer gevonden te worden.

Ik houd van jullie vermogen om te relativeren. Een probleem wordt opgelost en vliegt zomaar uit mijn hoofd. Geeft dan direct ruimte voor andere pieker-dingen overigens.
Een groot obstakel wordt een uitdaging, een emotie gehoord en direct aangesproken.
Ik houd van jullie bierbuiken (voor de mannen die ze hebben) want op een of andere manier is dat maatschappelijk meer geaccepteerd dan dat je als vrouw een buikje hebt.
En vind maar eens een broek waar je je buik in moet zien te proppen. Een man dicht de broek onder de buik en laat de buik er quasi nonchalant eroverheen hangen. Geen haan die er naar kraait.
Wij moeten aan de uittrekbare materialen, leggings, treggings, panty’s en corrigerende badpakken en slips om het enigszins glad te trekken.

Maar wat ik dus helemaal en totaal niet begrijp? 
Waarom altijd ALLES willen oplossen? Waarom mag ik niet gewoon een avond lekker slachtoffer zijn, met een bak ijs op de bank opkrullen en huilen om een romantische film. Waarom moeten mijn problemen direct opgelost worden? Fijn dat je kunt relativeren (kijk hierboven) maar mag het soms een tandje minder.
En wat is er met jullie ego? Jullie trots? MANNENTROTS!
Bijvoorbeeld; je bent aan het sporten en er staat een mooie vrouw naast je. TOCH dat gewicht tillen dat je eigenijk niet kunt drukken! Of heb ik het mis?
Dat is jullie ego, jullie trots. En soms niet te begrijpen voor mij als vrouw. En weet je.. ik heb dat door! En als ik dat door heb, dan meerdere vrouwen met mij. Geloof me! Het is nergens voor nodig.
En als laatste.. NEE.
Ik wil hier geen mannen-vrouwen ding van maken. Ik denk dat we elkaar heel goed kunnen aanvullen. Dat iemand een Yin is als ik de Yang ben.
Dat het kuiltje in je borstkas gemaakt is voor mij om in te liggen. Dat het fijn is als iemand (soms letterlijk) de last over neemt van mij (“kom maar schat ik draag de boodschappen wel binnen”). Dat het fijn is dat mijn hoofd eigenlijk leeg is door een gesprek met iemand die al hakkend alle zorgen weg kan nemen.
Dit is mijn blog, mijn ding, mijn leven. En hoewel ik blij en dankbaar ben met mijn leven, mijn vriendinnen, mijn ouders, mijn collega’s en kennissen.. mis ik toch een man in mijn leven. Zo, ik heb het gezegd.
Liefs Sas