Blog Rachelle || "Wat bezielde je?"

Een drama, en dat is echt een understatement. Gebeurd in Oss, maar het had zomaar in Zeeland kunnen zijn. Of Drenthe. Een niet te begrijpen afloop als je gelooft in het lot. Een gruwelijke gedachte: “Wat nu als…?” Want dat doe je. Je schrikt en betrekt het vervolgens op jezelf.
Je praat erover, deelt je schrik en het dwaalt als constant aanwezig gepieker door je hoofd (althans bij mij). Je huilt bij het zien van de beelden.

Je leest berichten op Social Media en misschien plaats je wel een mooie quote, een hartje of een verdrietig gezicht. Het mag. Nederland is in shock -in rouw- en Nederland leeft mee.
Hoe groot was mijn shock toen ik vanmiddag een ander geluid las, en dan is het woord ‘ander’ dit keer een mega understatement. Hoe kan iemand nu een gemene reactie plaatsen onder het bericht over dit drama in Oss waarbij mensen het leven lieten? Het is me een raadsel en hoewel ik daar zeker wél een oordeel over heb, wil ik niet hetzelfde doen door ‘de schrijvers’ af te branden in deze blog.

Nee, want als je vuur met vuur bestrijdt, dan krijg je nog meer vuur, en in een wereld waar het al flink kan branden is een emmer water soms meer nodig.
Maar mijn ‘emmer met water’ wil ik dan wel met jullie delen.
Wat bezielt iemand (letterlijk beZIELt) om op dit drama een noodzaak te zien om het verdriet nog groter te maken of op te roepen tot haat reacties door deze woorden te schrijven: “Das pech, kinderbijslag weg…”
Geld versus verdriet? Haat versus liefde? Hartzeer versus ironie?
” Lief mens die-het-nodig-vond-om-deze-woorden-te-schrijven,
Als dit drama je niets doet, kun je toch ook NIET reageren?
Ik kan alleen maar hopen dat in de stilte van jouw gedachten deze opmerking je niet gaat achtervolgen. Dat je hart wel degelijk huilt om de kinderen. Om de ouders die hun kinderen hebben verloren en dus niet hun kinderbijslag.

Ik hoop dat je vingers de woorden hebben getypt, maar dat je hart wel degelijk klopt.
En wat ik vooral hoop? Dat je je hand voor je mond slaat en geschrokken bent van jezelf. Dat je doordat jouw opmerking viral is gegaan je je eigen woorden niet meer kunt terugdraaien en je nu in paniek een manier zoekt om jouw stomme, onnadenkende en koude opmerking weg te halen.
Een nadeel van Social Media: verwijderen is nooit meer een optie. Als het op het WORLD WIDE WEB staat, is het bezit van.. tja, van wie? Niet meer van jou in ieder geval.
Ik hoop dat je ook denkt: “Had die trein maar vertraging gehad..”
Of “Was die bakfiets maar kapot geweest die ochtend..” Net als ik.
En als je dat niet denkt?
Als jij jouw woorden wel degelijk meende en totaal niet warm of koud wordt van dit drama?
Dan hoop ik dat jouw woorden voor altijd rondzwerven op het Internet (met alle gevolgen van dien), opdat je ze nooit kunt vergeten. Net als de ouders die hun kinderen nooit meer kunnen vergeten.