Blog Rachelle || Niet lenig zijn voor Yoga? Ammehoela!

“De uitroep AMMEHOELA ging trouwens vroeger gepaard met de traditionele klap op de billen, een subtiele verwijzing naar de gelijkaardige volkse uitdrukking “aan me reet.” 
Een scheet?
Maar dat terzijde. Vorige week besloot ik samen met Gina (m’n (eet-)begeleider, klik <<HIER>> om meer over haar te lezen) naar Yoga te gaan. Een stille wens van mij, eentje waar ik al maanden tegenaan liep te hikken. Nou, misschien wel al jaren. Want ik wil echt heel erg graag, maar durf(de) niet.
De nacht voordat we zouden gaan, heb ik enorm beroerd geslapen. Droomde dat ik in de ‘downward dog‘ stond en niet meer omhoog kwam. Of een scheet liet. ERG??!! Het zweet stond op mijn voorhoofd toen ik wakker schrok. Maar een afspraak is een afspraak, ik ging mee met Gina.

Spiegels!
Donderdagochtend stipt 9.30 uur stond ik klaar. Een zwarte legging, wijd t-shirt en mijn haar in een knot. Een vest en slaapsokken. Grappig detail is dat ik nu dat wijde t-shirt niet meer aan zou trekken. Ik was dus een handdoek vergeten en een flesje water. Goed voorbereid!
Toen ik de zaal in liep dacht ik NEE HE? Spiegels. En hoewel ik het best fijn vind om naar mezelf te kijken, hoeft dat betreft Yoga dan toch weer niet. Mijn hart begon nog iets sneller te kloppen. Mijn handen trilden licht.
Naomi, yogi in hart en nieren, stelde me gerust. Ik mocht doen wat ik kon en lukte het niet? Dan niet. Geen druk. Geen stress.

Downward DOG
We begonnen vrij vlot al met de zonnegroet (corrigeer me als ik iets heel verkeerd zeg). En daar was dan direct de gevreesde ‘downward dog.’ JEMIG, wat ontzettend zwaar! Mijn hoofd hing bij lange na niet waar mijn hoofd hoorde te ‘hangen’ (tussen mijn armen). Mijn armen trilden van deze verassende, nooit eerder aangenomen pose en de kleur van mijn wangen was knalrood. Ontspan. Haal adem. ADEM! Hoe zat dat ook alweer met dat ademhalen?
Overigens. Het is dus fysiek mogelijk je handen naast (of zelfs achter) je voeten plaatsen wanneer je bukt.  Geloof me. ik heb het gezien. Mijn handen tikten mijn knieën aan (maar dat terzijde). De plank is pittig, maar niet heel naar. De updog (heet het zo?)was een uitdaging, maar wat ik de grootste uitdaging vond was mijn ademhaling combineren met de bewegingen. Hoe dan?

Rochelen
Ik laat het nu klinken alsof ik een soort kneusje was, maar dat was ook weer niet zo. Alle vrouwen die mee deden aan deze les waren op geheel eigen tempo aan het bewegen. De een leniger dan de ander.
Naarmate de les vorderde kreeg ik het ademhalen door. Het is een soort rochelen in je keel terwijl je toch naar je neus ademt. Snap je?
Ik ben op een gegeven moment gestopt met kijken naar anderen. Met de focus op mezelf en op mijn ademhaling kwam ik toch net iets verder. Maar ik wist werkelijk waar niet dat het menselijk lichaam in staat was tot bepaalde houdingen. Ik heb Naomi (en ook Gina naast me) capriolen uit zien halen, nou dan heb ik mijn hamstring zo gescheurd (en nog meer spieren waarvan ik de naam zo snel niet van weet).

U gaat liggen…
Aan het einde van de les (kijk, dat wijde t-shirt hing natuurlijk hinderlijk in de weg) mochten we gaan liggen. Slaapsokken aan (ideaal), vest aan en ontspannen. ZENNNNN.
De stem van Naomi is prettig om naar te luisteren (niet geheel onbelangrijk) en ik vond een houding die voor me werkte. Tijdens de mediatie liep Naomi rond en voelde ik (ze had eerst toestemming gevraagd) dat ze mij -heel voorzichtig- in een andere houding wilde leggen. Uhm nee, nu lag ik dus scheef.
Althans dat dacht ik, want het bleek dat toen ik dacht dat ik recht lag, ik faliekant scheef lag. Houding mensen, houding!
Conclusie
I did it! Dat was mijn eerste reactie na de les. En nee, het was niet onmogelijk, wel mega gruwelijk lastig. Zegge=Niet altijd haalbaar.. En wellicht hoef je niet lenig te zijn voor yoga (ik vond de titel zo lekker bekken), maar je moet wel in een klasje starten waarin je jezelf prettig voelt (denk ik). Met een ‘juf’ die net als Naomi je begeleidt op jouw niveau!
Waar je de vrijheid krijgt, maar ook voelt om soms te zeggen DOEI. Dit lukt me niet, dit gaat ver over mijn grenzen heen dus ik stop nu.
Ik voelde mezelf 2.09 meter lang na de les en ik weet zeker dat als je dit een paar weken zou doen, zelfs de ‘downward dog‘ makkelijk(er) wordt.