Blog van Nienke, de grootste spiegel in mijn leven!

Enkele jaren terug, toen ik besloot om mijn eigen praktijk op te zetten, had ik nog geen idee wat dit mij zou gaan brengen. De reden waarom ik voor mezelf wilde beginnen, was omdat ik geen zin meer had om vijf dagen per week, 8 uur per dag op kantoor achter een computer te zitten. Sterker nog, ik voelde tot diep in mijn hele zijn dat dit echt niet de bedoeling was voor mij, om mijn dagen te slijten binnen de vier muren van een kantoortuin. Eindelijk begreep ik de boodschap na enkele keren hard mijn neus te hebben gestoten aan in de clinch liggen met een manager, een beginnende burn-out en mezelf met zware tegenzin elke ochtend uit bed te moeten slepen.

De ellende van de ochtendspits in trein, auto of fiets (heen én terug).
Geleefd worden en vooral heel veel moeten.
Nee, het was mij opeens heel duidelijk: er wacht echt heel iets anders op mij, iets beters.
En op een mooie zomermiddag werd het idee geboren; ik word zelfstandig ondernemer.
Ik ga de stap wagen, spring in het diepe en ik ga het gewoon doen.
Ja, dat leek mij wel wat; eigen uren indelen, direct mijn eigen geld verdienen en het belangrijkste van alles was dat ik geen manager meer boven mij had die de regels bepaalde (ik bepaal namelijk liever mijn eigen regels).
Na wat creatieve brainstormsessies werd de naam van mijn praktijk geboren en schreef ik mij in bij de kamer van koophandel. “Zo” dacht ik “ready, set, go.”

Nou, ik ben inderdaad van start gegaan. Ik dacht dat ik andere mensen door middel van o.a. coaching ging begeleiden, maar ik heb ook mezelf op hele andere paden en wegen begeleid.
Het hele concept ‘Mijn eigen praktijk opzetten’ werd ook ‘Nienke op haar eigen rails zetten’.
Want er komt zoveel bij kijken, zowel op zakelijk als privé gebied.
Althans, dat is mijn persoonlijke ervaring natuurlijk.
Naast alle administratieve romslomp werd ik ook keihard gecofronteerd met mijn eigen angsten, onzekerheden en overtuigingen. Want er zit zeker een verschil tussen zeggen dat je ZZP’er bent en het ook daadwerkelijk gaan doen.
Nu ik zo over de jaren terug kijk realiseer ik mij steeds meer en meer dat ZZP’er worden, naast de zakelijke zelfstandigheid, ook mijn pad naar persoonlijke zelfstandigheid is geweest.
Naar wat mij beweegt, wat mijn kwaliteiten zijn, wat ik als individu allemaal kan en wil neerzetten in de wereld.
Het heeft mij de kunst geleerd van zaaien en oogsten.
Het heeft mij laten groeien en bloeien.
Het heeft mij leren omgaan met hoge golven en laag water.
Het heeft mij geleerd om voor mezelf op te komen en grenzen te stellen.
Om te accepteren dat mijn pad altijd aan verandering onderhevig zal zijn.

Als je de ene fase in je leven afsluit, verandert je praktijk hier ook in mee en zal je moeten loslaten wat niet meer bij je past. En dan weer nieuwe ideeën in de wereld brengen die op dat moment wel bij je passen.
Kansen en uitbreidingen qua werkzaamheden die ik nooit voor mogelijk had gehouden aangaan, hoe spannend ook. Het leren van durven en doen.
De kunst van hoog vliegen en door het moeras kruipen onder de knie krijgen, en alles wat hier tussenin zit.
Mijn praktijk laat zien wat leven is, het gaat zoveel dieper dan ik ooit gedacht had.
Zoveel lagen in mezelf worden aangeboord en wakker geschud.
Het vraagt mij om de constante beweging van uitdagingen, verassingen en nieuwe mogelijkheden in mijn leven te omarmen.
Om te vertrouwen op wat er komen gaat.

Ze zeggen wel eens dat mensen spiegels zijn. Nou, ook mijn praktijk is een hele grote spiegel voor mij en zal dit ook altijd blijven.
En ik hou ervan.

Liefs Nienke